، پگاه آزادی منش* 1، سعید صادقی2 ، بیتا شلانی3 ، فاطمه مومنی1
2- دانشگاه شهید بهشتی
3- دانشگاه رازی
زمینه و هدف: استفاده از داستان اجتماعی درمقایسه با کار مستقیم با کودکان با اختلال طیف اتیسم، به‌دلیل علاقهٔ وافر آن‌ها به داستان، جالب‌تر و لذت‌بخش‌تر است و درنتیجه توجه کودک را بیشتر و بهتر متمرکز می‌کند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی داستان‌های اجتماعی بر افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شد.
روش‌بررسی: روش مطالعهٔ حاضر آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری را تمامی دانش‌آموزان با اختلال طیف اتیسم ۸تا۱۱ سال پسر شهر کرمانشاه تشکیل دادند که ازطریق نمونه‌گیری دردسترس تعداد ده نفر انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جلسات برای گروه آزمایش در ۳۵ جلسهٔ ۳۰دقیقه‌ای و در طول دو ماه و نیم اجرا شد؛ درحالی‌که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکرد. هر دو گروه با پرسشنامهٔ ارتباط اجتماعی SCQ در دو مرحلهٔ پیش‌آزمون و پس‌آزمون و با استفاده از آزمون تی دو نمونهٔ مستقل ارزیابی شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که استفاده از داستان اجتماعی برای گروه آزمایشی در ارتقای مهارت‌های اجتماعی آنان تأثیر معناداری داشته است (۰٫۰۵>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از داستان‌های اجتماعی می‌تواند روشی مناسب جهت ارتقای مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |