چکیده
هدف: براساس مطالعات انجام‌شده، دانش‌آموزانِ دارای ناتوانی یادگیری خاص، نسبت به دانش‌آموزان عادی در اتخاذ سبک‌های یادگیری، ترجیحات متفاوتی دارند؛ از این‌رو این پژوهش با هدف مقایسهٔ سبک‌های یادگیری در دانش‌آموزان عادی و دانش‌آموزانِ دارای ناتوانی یادگیری خاص انجام شد.
روش‌بررسی: روش تحقیق این مطالعه، توصیفی از نوع علّی-مقایسه‌ای بود. جامعهٔ آماری پژوهش را کلّیهٔ دانش‌آموزان پسر و دختر عادی و دارای ناتوانی یادگیری خاص شهر اردبیل که در مقطع متوسطهٔ اول مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. نمونهٔ پژوهش ۸۰ دانش‌آموز (۴۰ دانش‌آموز عادی و ۴۰ دانش‌آموز ناتوان در یادگیری) بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون هوش ریون و پرسش‌نامهٔ سبک‌های یادگیری کلب و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از لحاظ سبک‌های یادگیری، در تمامی زیر مقیاس‌ها شامل سبک‌های یادگیری همگرا (۰٫۰۰۱>p)، واگرا (۰٫۰۰۱>p)، جذب‌کننده (۰٫۰۰۱>p) و انطباق‌دهنده (۰٫۰۰۴=p)، بین دو گروه دانش‌آموزان عادی و دارای ناتوانی یادگیری خاص، تفاوت معنی‌دار وجود دارد.
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر با نشان‌ دادن تفاوت‌های بارز در کاربرد سبک‌های یادگیری توسط دانش‌آموزانِ دارای ناتوانی یادگیری خاص و دانش‌آموزان عادی، اطلاعات نسبتاً مفیدی دربارهٔ راهبردهای یادگیری و روش‌های آموزشی متناسب با نیاز این دسته از دانش‌آموزان ارائه داده است.