زمینه و هدف: علل متنوعی می‌تواند موجب بروز درد قفسه سینه شود؛ که معمولاً علل روانی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند، از این رو واجد اهمیت بیشتری در تشخیص و درمان هستند؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روانی و نشخوار فکری در بیماران با درد غیرقلبی قفسه‌سینه انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی به صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دو ماه بعد با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش به صورت در دسترس و شامل تعداد ۴۰ بیمار مراجعه کننده به یکی از بیمارستان‌های شهر تهران بود که پس از ورود به طرح، به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‌ها به دو پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری (هوکسما و مارو) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. سپس نتایج با آزمون‌های آماری تی دو گروه مستقل، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ بررسی شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که پس از مداخله، میانگین نمرات مقیاس نشخوار فکری کاهش (۰٫۰۰۱>p) و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در گروه درمانی افزایش داشت (۰٫۰۰۱>p). این برتری در پیگیری دو ماه بعد نیز حفظ شده بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و نشخوار فکری در بیماران با درد غیرقلبی قفسه سینه که دچار ناتوانی‌های جسمی شده‌اند، مؤثر است و نیز نتایج درمان پایدار می‌باشد. بنابراین تشخیص و درمان مناسب موجب ایجاد نتایج مطلوب و رضایتمندی در بیمار می‌گردد.