زمینه و هدف: تصویرسازی ذهنی نقش مهمی در تحول شناختی افراد نابینا دارد و نیز ادراک نمادهای فضایی در آن‌ها به‌صورت تدریجی شکل می‌گیرد. افراد نابینا با گوش‌دادن به الگوهای صوتی افراد مختلف از ویژگی‌های شخصیتی ایشان، تصاویری را در ذهن خود تصویرسازی می‌کنند؛ بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تصویرسازی ذهنی دانش‌آموزان بینا و نابینا بالغ و غیربالغ پسر از صدای معلم بود. 
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع پس‌رویدادی بود. جامعهٔ آماری را تمامی دانش‌آموزان نابینا و بینا شهر تهران تشکیل دادند. حجم نمونه ۱۲۰ نفر از دانش‌آموزان دورهٔ دوم ابتدایی (کلاس‌های چهارم، پنجم، ششم) نابالغ و دورهٔ دوم متوسطه (دهم، یازدهم، دوازدهم) بالغ بودند که براساس روش نمونه‌گیری هدفمند در دو مرحله انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون شانزده عاملی کتل و پرسشنامهٔ محقق‌ساختهٔ تصویرسازی ذهنی و پرسشنامهٔ محقق‌ساختهٔ بررسی ویژگی‌های زیستی استفاده شد. داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و آزمون‌ خی‌دو با مقدار آلفای ۰٫۰۵ تجزیه‌و‌تحلیل گردید. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین چهار گروه از لحاظ تصویرسازی ذهنی از ویژگی‌های زیستی، ازجمله مرتب‌بودن دندان‌ها (۰٫۰۵=p)، داشتن پوست صاف و لطیف (۰٫۰۲=p)، سن (۰٫۳=p) و قد (۰٫۰۱=p) وجود داشت و نیز تفاوت معناداری از نظر ویژگی‌های روانی، مانند پرتلاش‌بودن (۰٫۰۰۱=p)، تندخویی (۰٫۰۰۱=p)، جسوربودن (۰٫۰۰۱=p) و جذاب‌بودنِ (۰٫۰۰۱=p) صاحب صوت مشاهده شد (۰٫۰۰۱>p). همچنین دانش‌آموزان نابینای بالغ تصویرسازی ذهنی درست‌تری از صاحب صوت داشتند. 
نتیجه‌گیری: باتوجه به ویژگی دانش‌آموزان (عادی و نابینا با و بدون تجربهٔ بلوغ جنسی)، دانش‌آموزان نابینای بالغ تصویرسازی بهتری از صوت خانم داوطلب معلمی داشتند.