زمینه و هدف: مطالعات متعددی تلفیق و ترکیب دو رشتهٔ روان‌شناسی و قلب‌شناسی را فراهم آورده‌اند تا به‌کمک علم روان‌شناسی به پیشگیری و درمان بهتر بیماری‌های مرتبط با قلب پرداخته شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره‌درمانی بر شخصیت سنخ D بر حافظهٔ ‌کاری و حافظهٔ آینده‌نگر و پیروی از درمان بیماران کرونر قلب بود. 
روش‌بررسی: این پژوهش به‌شکل تجربی و ‌شیوهٔ تک‌آزمودنی با کنترل خط پایهٔ چندگانهٔ هم‌زمان و با پیگیری شش‌هفته‌ای اجرا شد. جامعهٔ آماری را تمامی بیماران قلبی بیمارستان فوق‌تخصص رضوی مشهد تشکیل دادند. پنج نفر مرد مبتلا به بیماری قلبی به‌روش نمونه‌گیری هدفمند از میان افراد مراجعه‌کننده به بیمارستان فوق‌تخصصی رضوی انتخاب شدند. بیماران پس از احراز شرایط درمان در پژوهش حاضر شرکت کردند. اثربخشی پروتکل درمانی طی سه مرحلهٔ خط پایه و درمان ده‌جلسه‌ای و پیگیری شش‌هفته‌ای، با استفاده از پرسشنامهٔ شخصیت سنخ D، پرسشنامهٔ حافظهٔ آینده‌نگر ذهنی (PMQ)، آزمون حافظهٔ کاری وکسلر و پرسشنامهٔ پیروی از درمان (MMAS-8) بررسی شد. داده‌ها به‌روش ترسیم دیداری با استفاده از نرم‌افزار اکسل و همچنین محاسبهٔ فرمول شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تکنیک‌های شناختی، تجربی، روابط بین‌فردی و رفتاری در طرحواره‌های ناسازگار (۰٫۰۷۴=p)، شخصیت سنخ D با (۰٫۰۳۳=p)، حافظهٔ ‌کاری (۰٫۰۸۵=p)، حافظهٔ آینده‌نگر (۰٫۰۴۲=p) و پیروی از درمان پزشکی (۰٫۰۰۳=p) بیماران قلبی از نظر آماری و بالینی معنادار بود.
نتیجه‌گیری: بنا به نتایج به‌دست‌آمده طرحواره‌درمانی در کاهش شخصیت سنخ D، افزایش حافظهٔ کاری و آینده‌نگر و پیروی از درمان پزشکی فراگیر مؤثر است.