زمینه و هدف: خود‌ارضایی نوعی تحریک مکانیکی در دستگاه تناسلی است؛ به‌نحوی‌که فرد عمداً با خود کاری می‌کند که به تخلیهٔ هیجان منجر شود. خودارضایی وسواسی در فرد، حس گریز از اجتماع را پدید می‌آورد که بر اثر افراط و تکرار در او ریشه‌دارتر خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر شفقت خود بر حرمت خود نوجوانان دارای رفتار خودارضایی وسواسی بود.
روش‌بررسی: طرح پژوهش حاضر ازجمله طرح‌های نیمه‌تجربی با گروه آزمایش و بدون گروه کنترل بود. جامعهٔ پژوهش را تمامی نوجوانان شهرستان کاشان تشکیل دادند که از بین آن‌ها ۱۰ نفر از نوجوانان دارای خودارضایی وسواسی، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری نمرهٔ حرمت خود، پرسشنامهٔ حرمت خود کوپر اسمیت (۱۹۵۴) به‌کار رفت. داده‌های حاصل از پژوهش با نرم‌افزارSPSS نسخهٔ ۲۲ تجزیه‌‌وتحلیل شدند. شاخص‌های آماری شامل میانگین و انحراف استاندارد و آزمون تی‌وابسته، برای بررسی تفاوت میانگین‌های پیش‌آزمون با پس‌آزمون استفاده شد. 
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد درمان مبتنی‌بر شفقت خود باعث افزایش حرمت خود کلی و حرمت خود اجتماعی و حرمت خود تحصیلی در نوجوانان دارای رفتار خودارضایی شده است (۰٫۰۰۱>p). 
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های این پژوهش استفاده از درمان مبتنی‌بر شفقت خود جهت افزایش حرمت خود در نوجوانان بارفتار خودارضایی وسواسی توصیه می‌شود.