هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی درمان فراشناختی و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ در بهبود باورهای وسواسی و افسردگی زنان مبتلا به اختلال وسواس جبری بود.
روش‌بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌‌آزمایشی بود که با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری، شامل تمامی بیماران با اختلال وسواس مراجعه‌کننده به مراکز مشاورۀ شهرستان شیراز در سال ۱۳۹۵ بود. از این بین، شصت نفر با تشخیص اختلال وسواس به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه بیست‌نفرۀ آزمایش (گروه فراشناخت و گروه مواجهه و جلوگیری از پاسخ) و یک گروه بیست‌نفرۀ گواه تقسیم شدند. مداخلۀ فراشناختی به‌مدت هشت جلسۀ گروهی بر روی گروه آزمایش فراشناخت و مداخلۀ مواجهه به‌مدت چهارده جلسۀ گروهی بر روی گروه آزمایش مواجهه اجرا گردید. هر دو گروه آزمایش و گروه گواه در طی دورۀ مطالعه، داروی فلووکسامین (دوز ۲۰۰ تا ۳۰۰) مصرف می‌کردند. از پرسش‌نامه‌های باورهای وسواسی (کارگروه وسواس، ۲۰۰۳) و افسردگی (بک، ۱۹۹۶) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس و با به‌کارگیری نرم‌افزار آماری SPSS تحلیل شد. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله در هر دو گروه درمانی، موجب کاهش معنادار علائم باورهای وسواسی در مقایسه با گروه گواه شد (۰٫۰۰۱>p)؛ اما بین دو گروه آزمایشی از لحاظ اثربخشی بر باورها تفاوتی مشاهده نگردید. دربارۀ افسردگی بیشترین میزان اثربخشی در پس‌آزمون، به‌ترتیب متعلق به گروه فراشناخت، مواجهه و گواه بود (۰٫۰۰۲=p).
نتیجه‌گیری: باوجودِ برخی محدودیت‌های روش‌شناختی، درمان فراشناختی می‌تواند درمان معتبر و جایگزینی برای مواجهه و جلوگیری از پاسخ باشد.