جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 3 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Javadizadeh E, Parvaneh S, Ghahari S, Alizadeh Takhteh Chobi N, Sakhaei A. Relationship between type of physical activity, quality of life and depression in individuals with spinal cord injury. MEJDS 2019; 9 :3-3
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1412-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1412-fa.html
جوادی زاده الهام، پروانه شهریار، قهاری ستاره، علیزداه تخته چوبی ندا، سخایی ایوب. بررسی ارتباط بین نوع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :3-3
الهام جوادی زاده1 
، شهریار پروانه* 2، ستاره قهاری2 ، ندا علیزداه تخته چوبی3 ، ایوب سخایی4
، شهریار پروانه* 2، ستاره قهاری2 ، ندا علیزداه تخته چوبی3 ، ایوب سخایی4
1- دانشگاه علوم توانبخشی و بهزیستی
2- دانشگاه کویینز
3- دانشگاه دالهوس
4- دانشگاه کاشان
2- دانشگاه کویینز
3- دانشگاه دالهوس
4- دانشگاه کاشان
چکیده: (2939 مشاهده)
هدف: یکی از عوارض جانبی بسیار رایج آسیب نخاعی، کاهش عملکرد جسمی است که موجب افسردگی و کاهش کیفیت زندگی در این افراد می‌گردد. با اینکه ارتباط ارتقای فعالیت بدنی در جمعیت عادی و افراد دچار آسیب نخاعی با بهبود کیفیت زندگی و کاهش افسردگی دیده شده است، لازم است بدانیم که چه نوع از فعالیت بدنی می‌تواند بر افزایش کیفیت زندگی و کاهش افسردگی مؤثر باشد. هدف از مطالعهٔ حاضر بررسی ارتباط بین نوع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی بود.
روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر مطالعه‌ای توصیفی‌تحلیلی به‌شیوهٔ مقطعی بود. تعداد ۶۰ نفر با آسیب نخاعی از افراد مراجعه‌کننده به انجمن ضایعهٔ نخاعی تهران در این پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامهٔ بین‌المللی فعالیت بدنی (۲۰۱۱)، پرسشنامهٔ کیفیت زندگی SF-12 (۲۰۰۹)، تست افسردگی بک (۲۰۰۲) و پرسشنامهٔ اطلاعات فردی بود. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS استفاده شد و یافته‌ها در دو بخش توصیفی و استنباطی ارائه گردید؛ در بخش استنباطی به‌منظور بررسی روابط بین میان فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندمتغیره استفاده شد. در تمامی آزمون‌ها سطح معناداری برابر با ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: فعالیت بدنی مرتبط با کار (۰٫۰۴۵=p و ۰٫۲۵۰=r) فعالیت بدنی مرتبط با تردد (۰٫۰۴۸=p و ۰٫۲۴۹=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (۰٫۰۴۹=p و ۰٫۲۴۹=r) با کیفیت زندگی جسمی رابطهٔ مستقیم و معناداری داشتند. همچنین رابطهٔ فعالیت بدنی کل و انواع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی روانی معنادار نبود. همچنین بین فعالیت بدنی مرتبط با تردد (۰٫۰۲۰=p و ۰٫۲۲۹-=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (۰٫۰۱۰=p و ۰٫۳۲۷-=r) و افسردگی رابطه‌ای معنادار و معکوس دیده شد.
نتیجه‌گیری: در مطالعهٔ حاضر فعالیت بدنی مرتبط با تفریح، متغیری بودکه بیشترین اثر را هم بر افزایش کیفیت زندگی و هم کاهش افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی داشت. جهت ارتقای مشارکت این افراد در فعالیت‌های بدنی مرتبط با تفریح نیاز است که حمایت‌های اجتماعی و تطابقات محیطی برای افراد دچار آسیب نخاعی فراهم گردد.
روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر مطالعه‌ای توصیفی‌تحلیلی به‌شیوهٔ مقطعی بود. تعداد ۶۰ نفر با آسیب نخاعی از افراد مراجعه‌کننده به انجمن ضایعهٔ نخاعی تهران در این پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامهٔ بین‌المللی فعالیت بدنی (۲۰۱۱)، پرسشنامهٔ کیفیت زندگی SF-12 (۲۰۰۹)، تست افسردگی بک (۲۰۰۲) و پرسشنامهٔ اطلاعات فردی بود. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از نرم‌افزار SPSS استفاده شد و یافته‌ها در دو بخش توصیفی و استنباطی ارائه گردید؛ در بخش استنباطی به‌منظور بررسی روابط بین میان فعالیت بدنی با کیفیت زندگی و افسردگی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندمتغیره استفاده شد. در تمامی آزمون‌ها سطح معناداری برابر با ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: فعالیت بدنی مرتبط با کار (۰٫۰۴۵=p و ۰٫۲۵۰=r) فعالیت بدنی مرتبط با تردد (۰٫۰۴۸=p و ۰٫۲۴۹=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (۰٫۰۴۹=p و ۰٫۲۴۹=r) با کیفیت زندگی جسمی رابطهٔ مستقیم و معناداری داشتند. همچنین رابطهٔ فعالیت بدنی کل و انواع فعالیت بدنی با کیفیت زندگی روانی معنادار نبود. همچنین بین فعالیت بدنی مرتبط با تردد (۰٫۰۲۰=p و ۰٫۲۲۹-=r) و فعالیت بدنی مرتبط با تفریح (۰٫۰۱۰=p و ۰٫۳۲۷-=r) و افسردگی رابطه‌ای معنادار و معکوس دیده شد.
نتیجه‌گیری: در مطالعهٔ حاضر فعالیت بدنی مرتبط با تفریح، متغیری بودکه بیشترین اثر را هم بر افزایش کیفیت زندگی و هم کاهش افسردگی در افراد دچار آسیب نخاعی داشت. جهت ارتقای مشارکت این افراد در فعالیت‌های بدنی مرتبط با تفریح نیاز است که حمایت‌های اجتماعی و تطابقات محیطی برای افراد دچار آسیب نخاعی فراهم گردد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
