چکیده: (14191 مشاهده)
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر آموزههای دینی مبتنی بر قرآن، حدیث و روایات اسلامی بر معناداری زندگی سالمندان مرد بود. روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیشآزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود، . در این پژوهش از روش نمونهگیری در دسترس مبتنی بر هدف استفاده شد. بدین صورت که از تعداد 150 سالمندی که داوطلب بوده و ملاکهای ورود را داشتند، پس از تکمیل فرم رضایت آگاهانه، پیشآزمون گرفته شد، سپس از این تعداد ، 32 نفر به تصادف انتخاب و به طور تصادفی در گروههای مداخله و کنترل جای گرفتند. جلسات آموزش آموزههای دینی شامل هشت جلسه، هفتهای 2 بار و هر بار به مدت 90 دقیقه بود. پرسشنامه 10 سؤالی معنای زندگی قبل و بعد از مداخله بر روی گروه مداخله و کنترل اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که اثر آموزههای دینی بر معنای زندگی و حیطههای آن در آزمودنیهای گروه مداخله، نسبت به قبل و بعد از مداخله معنادار است (p<0/01)، ولی این تأثیر در مقایسه با گروه کنترل معنادار نیست (p>0/05). نتیجهگیری: به نظر میرسد، آموزههای دینی تا حدی توانستهاند، به زندگی سالمندان معنا دهند، اما به نظر میرسد برای اینکه این تأثیر قابل ملاحظه و معنادار باشد، تأکید بیشتر بر عمل به جای آموزش صرف آموزهها و دقت بیشتر در تهیهی پروتکلهای درمانی باید مورد توجه قرار گیرند. کلیدواژهها: آموزههای دینی، سالمندان، معنای زندگی
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی