مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه شیراز
چکیده: (17 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: اختلال شخصیت خودشیفته یکی از شایعترین اختلالات شخصیتی است که تأثیر بسزایی بر روابط بینفردی و زوجی افراد میگذارد شناسایی زمینه شکلگیری آن کمک زیادی بر پیشگیری از ایجاد نشانگان آن در بزرگسالی میکند. به همین دلیل هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر پیوند والدینی در دروه رشدی و احساس شرم بر ایجاد نشانگان خودشیفتگی پاتولوژیک بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از بین آنها 280 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. سپس پرسشنامههای مقیاس خودشیفتگی آسیبشناختی پینکاس و همکاران (2009)، مقیاس پیوند والدینی پارکر و همکاران (1979) و آزمون عاطفه خودآگاه 3 تانگنی (1989)را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح (001/0P<) استفاده شد.
یافتهها: یافتهها نشان دادند که پیوند والدینی در دوره رشدی به ترتیب بر خودشیفتگی آسیبپذیر (19/0-= β ؛ 001/0P<) و خودشیفتگی بزرگمنش (23/0-= β ؛ 001/0P<) درجهت معکوس تاثیر گذاشت. احساس شرم نیز بر خودشیفتگی آسیبپذیر (26/0= β ؛ 001/0P<) و خودشیفتگی بزرگمنش(21/0= β ؛ 001/0P<) درجهت مستقیم تاثیر گذاشت. ضریب تعیین تعدیل شده نیز نشان داد که بطور کلی 13/0 تغییرات متغیر خودشیفتگی بزرگمنشانه و آسیبپذیر به وسیلهی متغیرهای پیشبین قابل پیشبینی بود.
نتیجهگیری: با توجه به این نتایج میتوان گفت رفتارهای سختگیرانه و تحقیر آمیز والدین میتواند موجب شرم در کودکان شود که در بزرگسالی خود را به صورت اختلالات شخصیت شدید همچون خودشیفتگی نشان میدهد، این نتایج اهمیت مراقبت سالم را در سلامت روانی افراد نشان میدهد که نیازمند آموزشهای لازم به والدین در این زمینه است.
زمینه و هدف: اختلال شخصیت خودشیفته یکی از شایعترین اختلالات شخصیتی است که تأثیر بسزایی بر روابط بینفردی و زوجی افراد میگذارد شناسایی زمینه شکلگیری آن کمک زیادی بر پیشگیری از ایجاد نشانگان آن در بزرگسالی میکند. به همین دلیل هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر پیوند والدینی در دروه رشدی و احساس شرم بر ایجاد نشانگان خودشیفتگی پاتولوژیک بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی_تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از بین آنها 280 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. سپس پرسشنامههای مقیاس خودشیفتگی آسیبشناختی پینکاس و همکاران (2009)، مقیاس پیوند والدینی پارکر و همکاران (1979) و آزمون عاطفه خودآگاه 3 تانگنی (1989)را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در سطح (001/0P<) استفاده شد.
یافتهها: یافتهها نشان دادند که پیوند والدینی در دوره رشدی به ترتیب بر خودشیفتگی آسیبپذیر (19/0-= β ؛ 001/0P<) و خودشیفتگی بزرگمنش (23/0-= β ؛ 001/0P<) درجهت معکوس تاثیر گذاشت. احساس شرم نیز بر خودشیفتگی آسیبپذیر (26/0= β ؛ 001/0P<) و خودشیفتگی بزرگمنش(21/0= β ؛ 001/0P<) درجهت مستقیم تاثیر گذاشت. ضریب تعیین تعدیل شده نیز نشان داد که بطور کلی 13/0 تغییرات متغیر خودشیفتگی بزرگمنشانه و آسیبپذیر به وسیلهی متغیرهای پیشبین قابل پیشبینی بود.
نتیجهگیری: با توجه به این نتایج میتوان گفت رفتارهای سختگیرانه و تحقیر آمیز والدین میتواند موجب شرم در کودکان شود که در بزرگسالی خود را به صورت اختلالات شخصیت شدید همچون خودشیفتگی نشان میدهد، این نتایج اهمیت مراقبت سالم را در سلامت روانی افراد نشان میدهد که نیازمند آموزشهای لازم به والدین در این زمینه است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
