مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهناز مؤمنی1 
، آیلین سماک محمّدی2 ، پریسا صمدی*3
، آیلین سماک محمّدی2 ، پریسا صمدی*3
1- کارشناسیارشد روانشناسی تربیتی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- کارشناسی روانشناسی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان، ایران.
3- کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- کارشناسی روانشناسی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان، ایران.
3- کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (28 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال بیش فعالی‐کمبود توجه، از اختلالهای روانپزشـکی بسـیار شـایع دوران کودکی و مسـئلهای مهم در بهداشـت روانی جامعه بهشـمار میآید. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روانشناسی مثبتنگر بر نگرشهای ناکارآمد و جهتگیری زندگی زنان دارای فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی انجام گرفت.
روش بررسی: روش این مطالعه، نیمهآمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر شامل کلیهی مادران دانشآموزان ابتدایی مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی شهر تهران در سال 1404-1403 تشکیل دادند. از جامعهی آماری چهل نفر از میان داوطلبان، با روش نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند و به طور تصافی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری دادهها در پیشآزمون و پسآزمون برای هر دو گروه، پرسشنامهی نگرشهای ناکارآمد (وایسمن و بک، 1978) و جهتگیری زندگی (شییر و همکاران، 1994) بود. گروه آزمایش طی هشت جلسه درمان مثبتنگر را دریافت کرد. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخهی 26 صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات متغیرهای نگرشهای ناکارآمد و جهتگیری زندگی گروههای آزمایش و گواه در پسآزمون تفاوت معناداری وجود داشت.
روش بررسی: روش این مطالعه، نیمهآمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهی آماری پژوهش حاضر شامل کلیهی مادران دانشآموزان ابتدایی مبتلا به اختلال نقص توجه/بیشفعالی شهر تهران در سال 1404-1403 تشکیل دادند. از جامعهی آماری چهل نفر از میان داوطلبان، با روش نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند و به طور تصافی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری دادهها در پیشآزمون و پسآزمون برای هر دو گروه، پرسشنامهی نگرشهای ناکارآمد (وایسمن و بک، 1978) و جهتگیری زندگی (شییر و همکاران، 1994) بود. گروه آزمایش طی هشت جلسه درمان مثبتنگر را دریافت کرد. تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخهی 26 صورت گرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات متغیرهای نگرشهای ناکارآمد و جهتگیری زندگی گروههای آزمایش و گواه در پسآزمون تفاوت معناداری وجود داشت.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
