مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.ABHRR.REC.1403.002
فریبا رحمانی1 
، فاطمه علیجانی*1 ، وحیده باباخانی1 ، جعفر پویامنش1
، فاطمه علیجانی*1 ، وحیده باباخانی1 ، جعفر پویامنش1
1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، ابهر، ایران
چکیده: (19 مشاهده)
زمینه و هدف: روابط زناشویی نقش مهمی در سلامت روان افراد و استحکام خانواده ایفا می‌کند، اما تعارضات حل‌نشده می‌توانند به سرخوردگی و کاهش خرسندی زناشویی منجر شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مقایسه اثر بخشی زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی بر سرخوردگی و خرسندی زناشویی در زوجها انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری تمامی زوج‌های مراجعه کننده به مرکز مشاوره نارون شهر تهران در سال 1403 بود. 21 زوج داوطلب واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش شامل زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی و یک گروه گواه (هر گروه 7 زوج) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های سرخوردگی کایزر (1993) و خرسندی زناشویی آزرین و همکارن (1973) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم‌افزار SPSS نسخه استفاده شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 در نظرگرفته شد.
یافته‌ها: اثر زمان، اثر گروه و اثر متقابل زمان و گروه بر نمره‌های متغیرهای سرخوردگی و خرسندی زناشویی معنادار بود (001/0>p). زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی بر سرخوردگی و خرسندی زناشویی زوجها مؤثر بود (001/0>p). همچنین بین دو روش مداخله در تأثیرگذاری بر متغیرها تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p).
نتیجه‌گیرینتایج این مطالعه مشخص کرد می‌توان از زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی برای کاهش سرخوردگی و افزایش خرسندی زناشویی در زوجها استفاده کرد.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری تمامی زوج‌های مراجعه کننده به مرکز مشاوره نارون شهر تهران در سال 1403 بود. 21 زوج داوطلب واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش شامل زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی و یک گروه گواه (هر گروه 7 زوج) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های سرخوردگی کایزر (1993) و خرسندی زناشویی آزرین و همکارن (1973) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرنی در نرم‌افزار SPSS نسخه استفاده شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 در نظرگرفته شد.
یافته‌ها: اثر زمان، اثر گروه و اثر متقابل زمان و گروه بر نمره‌های متغیرهای سرخوردگی و خرسندی زناشویی معنادار بود (001/0>p). زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی بر سرخوردگی و خرسندی زناشویی زوجها مؤثر بود (001/0>p). همچنین بین دو روش مداخله در تأثیرگذاری بر متغیرها تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p).
نتیجه‌گیرینتایج این مطالعه مشخص کرد می‌توان از زوج درمانی پارادوکسی و طرحواره درمانی برای کاهش سرخوردگی و افزایش خرسندی زناشویی در زوجها استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مشاوره
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
