مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.Z.REC.1404.029
نفیسه عابدی1 
، قمر کیانی*1 ، همام موید فر1
، قمر کیانی*1 ، همام موید فر1
1- دانشگاه آزاد اسلامی، ، زنجان، ایران.
چکیده: (8 مشاهده)
زمینه و هدف: ناتوانی در سازگاری با محیط مدرسه می‌تواند به مشکلات رفتاری، کاهش انگیزه تحصیلی و افزایش خطر مشکلات سلامت روان منجر شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری رابطه رشد اجتماعی، بلوغ عاطفی و رابطه والد فرزندی با سازگاری در مدرسه در نوجوانان با میانجی‌گری پرخاشگری سایبری انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را تمامی دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر شهرضا تشکیل داد که در سال تحصیلی 1404-1403 مشغول به تحصیل بودند. باروش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 389 نفر از این دانش آموزان انتخاب شدند. سپس به پرسشنامه‌های سازگاری در مدرسه (سینها و سینگ، 1993)، رشد اجتماعی (وایتزمن، 1990)، بلوغ عاطفی (سینگ و بهارگاوا، 1984)، رابطه والد فرزندی (فاین و هماران، 1983) و پرخاشگری سایبری (گارسیا و همکاران، 2016) پاسخ دادند. برای بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی مدل مفهومی از مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سطح معناداری 05/0 در نرم افزارهای SPSS نسخه 28 و Amos نسخه 24 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج، برازش مدل مفهومی با گردآوری شده را نشان داد (053/0=RMSEA، 90/0=GFI، 94/0=IFI، 93/0=CFI، 90/0=NFI و 88/0=AGFI). اثر مستقیم رشد اجتماعی بر سازگاری در مدرسه (016/0=p،171/0=β(و همچنین اثر مستقیم رابطه والد-فرزندی بر سازگاری در مدرسه، مثبت و معنادار (005/0=p،193/0=β(بود. اثر مستقیم بلوغ عاطفی بر سازگاری در مدرسه (026/0=p،163/0- =β(و اثر مستقیم پرخاشگری سایبری بر سازگاری در مدرسه (001/0=p،360/0- =β(بدست آمد. اثر غیر مستقیم رشد اجتماعی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (009/0=p،069/0=β(و همچنین اثر غیرمستقیم رابطه والد-فرزندی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (003/0=p،093/0=β(معنادار بود. همچنین اثر غیر مستقیم بلوغ عاطفی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (023/0=p،084/0- =β(معنادار بدست آمد.
نتیجه‌گیری: به طورکلی می‌توان نتیجه گرفت تقویت رشد اجتماعی و بهبود رابطه والد-فرزندی همراه با کاهش پرخاشگری سایبری، می‌تواند سازگاری در مدرسه را در نوجوانان ارتقا دهد. همچنین، مداخلات متمرکز بر افزایش بلوغ عاطفی می‌توانند با کاهش پرخاشگری سایبری، به بهبود سازگاری تحصیلی و اجتماعی دانش‌آموزان کمک کنند.
روش بررسی: روش پژوهش همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را تمامی دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر شهرضا تشکیل داد که در سال تحصیلی 1404-1403 مشغول به تحصیل بودند. باروش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 389 نفر از این دانش آموزان انتخاب شدند. سپس به پرسشنامه‌های سازگاری در مدرسه (سینها و سینگ، 1993)، رشد اجتماعی (وایتزمن، 1990)، بلوغ عاطفی (سینگ و بهارگاوا، 1984)، رابطه والد فرزندی (فاین و هماران، 1983) و پرخاشگری سایبری (گارسیا و همکاران، 2016) پاسخ دادند. برای بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی مدل مفهومی از مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سطح معناداری 05/0 در نرم افزارهای SPSS نسخه 28 و Amos نسخه 24 انجام شد.
یافته‌ها: نتایج، برازش مدل مفهومی با گردآوری شده را نشان داد (053/0=RMSEA، 90/0=GFI، 94/0=IFI، 93/0=CFI، 90/0=NFI و 88/0=AGFI). اثر مستقیم رشد اجتماعی بر سازگاری در مدرسه (016/0=p،171/0=β(و همچنین اثر مستقیم رابطه والد-فرزندی بر سازگاری در مدرسه، مثبت و معنادار (005/0=p،193/0=β(بود. اثر مستقیم بلوغ عاطفی بر سازگاری در مدرسه (026/0=p،163/0- =β(و اثر مستقیم پرخاشگری سایبری بر سازگاری در مدرسه (001/0=p،360/0- =β(بدست آمد. اثر غیر مستقیم رشد اجتماعی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (009/0=p،069/0=β(و همچنین اثر غیرمستقیم رابطه والد-فرزندی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (003/0=p،093/0=β(معنادار بود. همچنین اثر غیر مستقیم بلوغ عاطفی بر سازگاری در مدرسه با نقش میانجی پرخاشگری سایبری (023/0=p،084/0- =β(معنادار بدست آمد.
نتیجه‌گیری: به طورکلی می‌توان نتیجه گرفت تقویت رشد اجتماعی و بهبود رابطه والد-فرزندی همراه با کاهش پرخاشگری سایبری، می‌تواند سازگاری در مدرسه را در نوجوانان ارتقا دهد. همچنین، مداخلات متمرکز بر افزایش بلوغ عاطفی می‌توانند با کاهش پرخاشگری سایبری، به بهبود سازگاری تحصیلی و اجتماعی دانش‌آموزان کمک کنند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
