مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر مهارت‌های حرکتی درشت کودکان کم‌توان ذهنی شدید بود. 

روش‌بررسی: در این مطالعهٔ نیمه‌تجربی، با روش نمونه‌گیری هدف‌مند، ۴۰ نمونه از مرکز توانبخشی و آموزشی گلهای بهشت شهر ارومیه با میانگین سنی ۲٫۸۱±۸٫۴۸ سال و ضریب هوشی ۶٫۸۱±۳۰٫۶۲ مطالعه شدند. برای ارزیابی حرکات درشت، از خرده‌مقیاس‌های ۱، ۳ و ۴ آزمون تبحّر حرکتی برینینکس-ازرتسکی استفاده شد. ابتدا از همهٔ کودکان پیش‌آزمون گرفته شد. سپس نمونه‌ها براساس دو فاکتور (ضریب هوشی و نمرات پیش‌آزمون) به دو گروه همگن تقسیم شده و به‌طور تصادفی به‌عنوان گروه‌های آزمایش و کنترل در نظر گرفته شدند. هر گروه شامل ۱۰ دختر و ۱۰ پسر بود. گروه آزمایش در طی ۵۰ جلسه، هر جلسه ۴۵ دقیقه و ۶ بار در هفته، تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی را انجام دادند. گروه کنترل از برنامه‌های آموزشی کلاس استفاده نمودند. در ادامه از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. با استفاده از آزمون t مستقل (در SPSS19) تجزیه‌و‌تحلیل آماری انجام شد. 

یافته‌ها: تفاوت آماری معناداری در نمرات پس‌آزمون بین گروه‌های آزمایش و کنترل مشاهده شد (۰٫۰۰۵=p). گروه آزمایش نمرات بیشتری کسب کرد. 

نتیجه‌گیری: این پژوهش تأثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر مهارت‌های حرکتی درشت کودکان کم‌توان ذهنی شدید را نشان داد.