مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده
زمینه و هدف: هدف این تحقیق، تعیین روایی و پایایی بخش ژست‌ها از فرم اول فهرست تکامل برقراری ارتباط مک‌آرتور-بیتز (MCDI) در کودکان فارسی‌زبان شهر اصفهان بود.
روش‌بررسی: مطالعه از نوع اعتبار‌یابی بود. برای تعیین روایی صوری و محتوایی بخش ژست‌ها، از روش لاوشه استفاده شد و در ابتدا فرم تعدیل‌یافته برای ۱۰ کارشناس گفتار و زبان فرستاده شد. سپس طی یک پیش‌‌آزمون، مشکلات اجرایی بررسی شد و برآوردی احتمالی از محتوای آیتم‌های فرم تعدیل یافته از دید والدین مشارکت‌کننده در پیش‌‌آزمون به دست آمد. سپس برای مطالعهٔ روایی-پایایی، به شکل تصادفی به ۱۱ مرکز بهداشت در شهر اصفهان، مراجعه شد و فهرست MCDI توسط ۱۱۵ نفر از والدین تکمیل شد. به‌منظور برآورد پایایی آزمون-باز‌آزمون تعداد ۳۰ نفر از والدین مجدداً فهرست را به‌فاصلهٔ زمانی ۱۵ تا ۳۰ روز تکمیل کردند. پایایی درونی فهرست برحسب آلفای کرونباخ و پایایی بیرونی فهرست برحسب آزمون-باز‌آزمون محاسبه شد.
یافته‌ها: بخش ژست‌های MCDI برحسب شاخص نسبت روایی محتوا ( CVR (Content validity ratioدارای روایی محتوایی معادل با ۰٫۹۱ بود. با توجه به میزان آلفای کرونباخ ۰٫۹۶۲ این بخش از پایایی درونی مناسبی برخوردار بود و با توجه به میزان همبستگی بین نمرات فهرست در دو مرتبه تکمیل آزمون که معادل با ۰٫۹۲۵ بود و (۰٫۰۵<p) فهرست تکرارپذیری مطلوبی داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان اظهار داشت، بخش ژست‌های MCDI از روایی صوری و محتوایی و پایایی درونی و بازآزمون مناسبی برخوردار است.