جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 45 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fasihi R, Asadi J, Hassanzadeh R, Derakhshanpour F. Acceptance and Commitment Therapy on Cognitive Flexibility on Gorgan University of Medical Sciences Students. MEJDS 2019; 9 :45-45
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-990-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-990-fa.html
فصیحی رؤیا، اسدی جوانشیر، حسن زاده رمضان، درخشانپور فیروزه. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گرگان. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :45-45
رؤیا فصیحی1 
، جوانشیر اسدی*1 ، رمضان حسن زاده2 ، فیروزه درخشانپور3
، جوانشیر اسدی*1 ، رمضان حسن زاده2 ، فیروزه درخشانپور3
1- گروه روانشناسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشـگاه آزاد اسـلامی
3- مرکز تحقیقات روان‌پزشکی گلستان، دانشگاه علوم پزشکی گلستان
2- گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشـگاه آزاد اسـلامی
3- مرکز تحقیقات روان‌پزشکی گلستان، دانشگاه علوم پزشکی گلستان
چکیده: (2835 مشاهده)
زمینه و هدف: انعطاف‌پذیری، یکی از متغیرهای سبک زندگی سالم است. بررسی میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری، می‌تواند بیانگر کارآمدی این درمان در دانشجویان پزشکی باشد؛ بنابراین هدف مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی بود.
روش‌بررسی: این مطالعه در قالب طرح شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه از میان دانشجویان رشتۀ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گرگان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ انجام شد و ۳۰ نفر به‌شیوۀ هدفمند بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه (گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر) جای‌گذاری شدند. پروتکل درمانی به‌مدت هشت جلسۀ هفتگی به گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. انعطاف‌پذیری با پرسش‌نامۀ دنیس-وندروال (۲۰۱۰) ارزیابی شد و داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به‌کمک شاخص‌های آمار توصیفی چون میانگین و انحراف‌معیار، آزمون لوین، کولموگروف‌اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس‌آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بر شاخص انعطاف‌پذیری شناختی معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). همچنین درمان مذکور در مرحلۀ پیگیری در گروه آزمایش ماندگار بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، می‌تواند به‌عنوان یک مداخلۀ اثربخش در افزایش انعطاف‌پذیری دانشجویان پزشکی محسوب شود.
روش‌بررسی: این مطالعه در قالب طرح شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه از میان دانشجویان رشتۀ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گرگان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ انجام شد و ۳۰ نفر به‌شیوۀ هدفمند بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه (گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر) جای‌گذاری شدند. پروتکل درمانی به‌مدت هشت جلسۀ هفتگی به گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. انعطاف‌پذیری با پرسش‌نامۀ دنیس-وندروال (۲۰۱۰) ارزیابی شد و داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به‌کمک شاخص‌های آمار توصیفی چون میانگین و انحراف‌معیار، آزمون لوین، کولموگروف‌اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پس‌آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بر شاخص انعطاف‌پذیری شناختی معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). همچنین درمان مذکور در مرحلۀ پیگیری در گروه آزمایش ماندگار بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، می‌تواند به‌عنوان یک مداخلۀ اثربخش در افزایش انعطاف‌پذیری دانشجویان پزشکی محسوب شود.
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، انعطاف‌پذیری شناختی.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
