چکیده
زمینه و هدف: گرایش به خودکشی یکی از پدیده‌های مهم روان‌شناختی است که می‌تواند آسیب‌های روانی بسیار زیادی بر افراد به‌ویژه نوجوانان بگذارد؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی گرایش به خودکشی براساس تکانشگری و تنظیم هیجان تدوین و اجرا شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی نوجوانان شهر یاسوج در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند. شرکت‌کنندگان، ۳۸۰ نوجوان بودند که با استفاده از نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس افکار خودکشی بک (بک و همکاران، ۱۹۹۱) و مقیاس تکانشگری بارت (بارت و همکاران، ۱۹۹۷) و پرسش‌نامهٔ تنظیم هیجان (گراس، ۱۹۹۹) استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه در نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بین تکانشگری با خودکشی (۰٫۵۶-=r، ۰٫۰۰۱>p) و بین تنظیم هیجان با خودکشی (۰٫۵۰-=r، ۰٫۰۰۱>p) ارتباط منفی معناداری وجود داشت. علاوه‌براین، نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه مشخص کرد، تکانشگری (۰٫۴۵-=β، ۰٫۰۰۱>p) و تنظیم هیجان (۰٫۳۷-=β، ۰٫۰۰۱>p)، به‌صورت معنادار گرایش به خودکشی را پیش‌بینی کردند.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، نوجوانان دارای ضعف در مهارت‌های تنظیم هیجان و کنترل تکانه، گرایش بیشتری به خودکشی دارند و برعکس نوجوانان با مهارت‌های تنظیم هیجان و کنترل تکانه دارای گرایش کمتری به‌سمت خودکشی هستند؛ بنابراین بررسی تنظیم هیجان و کنترل تکانه در مشاوره و درمان گرایش به خودکشی تأثیرگذار است.