زمینه و هدف: طلاق ممکن است از اتفاقات بسیار استرسزا در زندگی باشد. در مواجهه با این رویداد، در بعضی از افراد تغییرات سازندهای ایجاد میشود. رشد پس از تروما به تغییرات مثبت و سازندهای گفته میشود که از حوادث ترومایی به وجود آمده است. این پژوهش با هدف ارائۀ مدلی برای رشد پس از ترومای ناشی از طلاق در زنان مطلقه انجام گرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر با استفاده از شیوۀ کیفی و از طریق نظریۀ زمینهای انجام شد. تعداد بیست زن مطلقۀ رشدیافته بر اساس روش نمونهگیری هدفمند و تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند و از طریق مصاحبۀ نیمهساختاریافته و با استفاده از روش مقایسهای مداوم استراوس و کوربین تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد تفرّد و تعالی، مقولۀ مرکزی رشد پس از ترومای ناشی از طلاق بود. پذیرش و گذر از مسیر رنج طلاق بهعنوان شرایط علّی و مقولههای فرزندان انگیزهای برای رشد، عوامل خانوادگی، عوامل پیشینهای، سرسختی روانی و رویارویی و مواجهه برای شرایط مداخلهای استخراج شد. همچنین راهبردهای بهدستآمده شامل کنشگری مستقل، مدیریت روابط بیناجنسیتی، استفاده از پتانسیلهای محیطی و هنجارپذیری هوشمندانه بعد از طلاق بود. معنویتگرایی شخصی نیز زمینۀ استخراج شد. در نهایت پیامد مقولۀ مرکزی که انعطافپذیری در افکار و رفتار و گسترش دید و تجربه است، توضیح داده شد.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر، نتیجهگیری میشود که طلاق بهعنوان یک رویداد آسیبزا میتواند جنبههای سازندهای نیز داشته باشد و موجب رشد افراد شود.