BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1459-fa.html
1، نازنین راکبی2 ، زهرا جمشیدی2 ، مریم زمردی3
2- دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر
3- دانشگاه آزاد اسلامی، تهران غرب
زمینه و هدف: طیف اختلال‌های اوتیسم اثرات شدیدی بر زندگی خانوادگی ازجمله انسجام روانی و کیفیت زندگی دارد؛ ازاین‌رو پژوهش حاضر باهدف اثربخشی معنادرمانی بر انسجام روانی و کیفیت زندگی مادران دانش‌آموزان اوتیسم انجام شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری را تمامی مادران کودکان ۷تا۱۲سالهٔ مبتلا به اوتیسم در مرکز اوتیسم رازی شهر بهارستان، در سه ماه آخر سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. تعداد ۳۰ نفر از مادران به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها، از مقیاس انسجام روانی آنتونسکی (۱۹۹۳) و مقیاس کیفیت زندگی بهداشت جهانی (۲۰۰۲) استفاده شد. برای افراد گروه آزمایش در هشت جلسه، معنادرمانی صورت گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. جهت تحلیل داده‌ها، نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و چندمتغیره به‌کار رفت. سطح معناداری نیز ۰٫۰۱ درنظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در انسجام روانی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله به‌ترتیب ۶٫۵۴± ۲۷٫۵۴ و ۶٫۴۳±۲۹٫۸۷ و انسجام روانی قبل و بعد از مداخله به‌ترتیب ۵٫۲۳±۴۸٫۷۶ و ۵٫۵۷±۵۲٫۸۹ به‌دست آمد. همچنین اندازهٔ اثر نمرهٔ کیفیت زندگی ۰٫۴۲۱ (۰٫۰۰۱>p) و انسجام روانی ۰٫۳۷۸ (۰٫۰۰۱>p) بود.
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج پژوهش، آموزش معنادرمانی موجب افزایش انسجام روانی و کیفیت زندگی مادران دانش‌آموزان اوتیسم شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
