چکیده
زمینه و هدف: بیماری ایدز از بیماریهای مزمن است. این سندرم اکتسابی نقص ایمنی، بیماری مزمن و پیشروندهای است که کیفیت زندگی مبتلایان را تحتتأثیر قرار میدهد. هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی گروهدرمانی شناختی-رفتاری و شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی، بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش CD4، در مراجعین تحت درمان مبتلا به ایدز شهر اهواز بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی، با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری، شامل مبتلایان به ایدز در مرکز مشاورهٔ بیماریهای رفتاری شهرستان اهواز، در سال ۱۳۹۸ بود که از بین آنها تعداد ۴۵ نفر بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در سه گروه درمانی شناختی-رفتاری؛ شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی و گروه گواه گمارده شدند. بعد از اجرای پیشآزمون (مقیاس کیفیت زندگی، شاخص CD4) در هر سه گروه، مداخلهٔ آزمایشی طی هشت جلسه و هر جلسه یک ساعت و نیم، بهصورت یک جلسه در هر هفته، اجرا شد. دادهها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد بین سه گروه شناختی-رفتاری، ذهنآگاهی و گواه از نظر مؤلفههای کیفیت زندگی (۸٫۰۳=F، ۰٫۰۰۱>p) و شاخص CD4 (۱۳٫۸۵=F، ۰٫۰۰۱>p) تفاوت معناداری وجود داشت. درمان ذهنآگاهی نسبت به درمان شناختی-رفتاری تأثیر بیشتری در بهبود کیفیت زندگی و CD4 بیماران مبتلا به ایدز داشت (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که درمان شناختی-رفتاری و ذهنآگاهی منجر به بهبود کیفیت زندگی و CD4 بیماران مبتلا به ایدز میشوند؛ امّا رویکرد ذهنآگاهی، تأثیر بیشتری در بهبود کیفیت زندگی و CD4 بیماران مبتلا به ایدز داشت.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |