زمینه و هدف: در افراد با ناتوانی یا معلولیتهای خاص، عوامل محیطی میتوانند اثر بازدارنده در تلفیق اجتماعی داشته باشند. عوامل محیطی و تلفیق اجتماعی وابستگی زیادی به فرهنگ و شرایط جامعه دارند؛ ازاینرو هدف تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین تلفیق اجتماعی با موانع محیطی در افراد دارای ضایعات نخاعی در شهر تهران بود.
روشبررسی: این پژوهش از نوع مشاهدهایمقطعی بود و بهروش همبستگی انجام شد. جامعهٔ آماری این مطالعه را افراد دارای ضایعهٔ نخاعی شهر تهران تشکیل دادند. نمونۀ آماری، ۱۵۲ فرد دارای ضایعهٔ نخاعی از مراکز ضایعهٔ نخاعی شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بودند. نمونهگیری بهروش غیراحتمالی و دردسترس بود. جمعآوری دادهها با استفاده از پرسشنامۀ حاوی متغیرهای دموگرافیک، پرسشنامهٔ تلفیق اجتماعی (ویلر و همکاران، ۱۹۹۳) و پرسشنامهٔ فهرست فاکتورهای محیطی بیمارستان کریگ (تیم تحقیقاتی بیمارستان کریگ، ۲۰۰۱) انجام شد. برای بررسی ارتباط متغیرها از ضریب همبستگی اسپیرمن با نرمافزار SPSS در سطح معناداری ۰٫۰۵ استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، بین متغیر بسامد در بزرگی موانع محیطی با مؤلفههای تلفیق در خانه (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۳۱۵-=r)، تلفیق در جامعه (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۴۲۱-=r)، تلفیق در تولید (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۱۴-=r) و نمرهٔ کل تلفیق اجتماعی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۵۴۵-=r) رابطۀ معکوس و معنادار وجود داشت.
نتیجهگیری: عوامل محیطی ارتباط معکوسی را با تلفیق در تولید در شهر تهران برای افراد دارای ضایعهٔ نخاعی نشان داد؛ ازاینرو مدیران حوزهٔ ناتوانی باید با برنامهریزی همهجانبه، بهمنظور کاهش موانع محیطی برای اشتغال و تلفیق در تولید، اقدام کنند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |