مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس یکی از بحران‌های بزرگ زندگی فرد به‌شمار می‌رود و عوارض جسمی و حرکتی ناشی‌از این بیماری می‌تواند بر تمامی جنبه‌های زندگی فرد تأثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی بر معنای زندگی در زنان مبتلا به ام‌اس عضو انجمن ام‌‌اس شهر گرگان انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان مبتلا به ام‌‌اس عضو انجمن ام‌اس شهر گرگان در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند که پروندهٔ فعال در انجمن داشتند. نمونهٔ این مطالعه چهل نفر از بیماران بودند که براساس ملاک‌های ورود به مطالعه و خروج از آن، به‌شیوهٔ دردسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه بیست نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامهٔ معنای زندگی (استگر و همکاران، ۲۰۰۶) بود که تمامی شرکت‌کنندگان آن را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. جلسات آموزش مثبت‌اندیشی برای شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در ده جلسهٔ نود دقیقه‌ای برگزار شد. تحلیل داده‌های پژوهش با بهره‌گیری از آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره در سطح معناداری ۰٫۰۵، در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر نمرات پیش‌آزمون، بین گروه آزمایش و گروه گواه، در میانگین‌های نمرات متغیرهای وجود معنا، جست‌وجوی معنا و معنای زندگی (نمرهٔ کل) در پس‌آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین براساس ضرایب مجذور اتا، روان‌درمانی مثبت‌نگر، ۲۵درصد در تبیین وجود معنا، ۵۸درصد در تبیین جست‌وجوی معنا و ۳۹درصد در تبیین نمرهٔ کل معنای زندگی زنان مبتلا به ام‌اس نقش داشت.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که آموزش مثبت‌اندیشی موجب افزایش معنای زندگی در زنان مبتلا به ام‌اس می‌شود و آموزش مذکور گزینهٔ مداخله‌ای مناسبی به‌منظور مداخله‌های روان‌شناختی برای این بیماران است.