زمینه و هدف: پیماندرمانی متغیر مؤثرتر در فرایند درمان و پیشبینیکنندهٔ بهتر پیامد درمان است. هدف این پژوهش، طراحی مدل پیماندرمانی و تعیین رابطهٔ آن با تمایزیافتگی خود در بین مُراجعان مراکز مشاوره بود.
روشبررسی: روش پژوهش حاضر، توصیفی و مدل آن همبستگی بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی مُراجعان شهر تهران تشکیل دادند که در سالهای ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ به مراکز مشاوره بهمنظور درمان مشکلات روانی و رفتاری، مراجعه کردند. گروه نمونه شامل دویست نفر مراجعهکنندهٔ زن و مرد بود که بهروش غیرتصادفی از مناطق شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انتخاب شدند. بهمنظور جمعآوری دادهها از مقیاس پیماندرمانی کالیفرنیا (گاستون و مارمار، ۱۹۹۴) و پرسشنامهٔ تمایزیافتگی خود (اسکورن و اشمیت، ۲۰۰۳) استفاده شد. آزمون مدل پیشنهادی پژوهش با نرمافزار AMOS و با استفاده از تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری در سطح معناداری ۰٫۰۱ صورت گرفت. همچنین برای ارائۀ شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) از نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۴ استفاده شد.
یافتهها: با انجام برازش مدل نهایی، شاخصهای برازش بهترتیب برای مجذور خیدو (۳٫۵۰=CMIN) با مقدار شاخص برازش تطبیقی (۰٫۹۰۷=CFI) محاسبه شد. ریشهٔ میانگین مربعات خطای برآورد (۰٫۰۷۲=RMSEA) بهدست آمد که نشان داد مدل حاصل برازش مناسبی با دادهها داشت و مدل، بهصورتکلی تأیید شد. همچنین میان متغیرهای پیماندرمانی با تمایزیافتگی خود رابطه وجود داشت (۰٫۲۸=Beta، ۰٫۰۱۹=p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش ، مدل پیماندرمانی طراحیشده در این پژوهش و رابطهٔ آن با تمایزیافتگی خود در مُراجعان مراکز مشاوره، از برازش مناسبی برخوردار است؛ ازاینرو استفاده از الگوی مذکور به مشاوران کمک خواهد کرد تا درمان مناسبتری برای مُراجعان در نظر گیرند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |