مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: اختلال سلوک از اختلالات بسیار رایج‌ رفتاری در بین نوجوانان است که سلامت روانی آن‌ها را تهدید می‌کند. یکی از راهکارهای ارتقای بهداشت روانی خانواده ایجاد نشاط معنوی است که بر حالات روحی و روانی نوجوانان تأثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رضایتمندی زوجیت و نشاط معنوی والدین نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ دارای نشانگان اختلال سلوک انجام شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر توصیفی‌تحلیلی بود. جامعهٔ ‌آماری را والدین نوجوانان دختر ۱۴تا۱۸سالهٔ دارای نشانگان اختلال سلوک شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تشکیل دادند. دو منطقهٔ چهارده و نوزده از شهر تهران به‌صورت هدفمند در نظر گرفته شد. نمونهٔ آماری ۲۴۸ نفر مادر و پدر بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسش‌نامهٔ خودگزارشی نوجوانان (آخنباخ، ۱۹۹۱)، مقیاس رضایتمندی زوجیت افروز (۱۳۷۸) و مقیاس نشاط معنوی افروز (۱۳۹۵) با اعتبار و روایی مناسب بود. در تجزیه‌و‌تحلیل آماری داده‌ها به‌منظور بررسی وضعیت رضایت زناشویی و نشاط معنوی، از آزمون تی تک‌گروهی در سطح معناداری ۰٫۰۱ استفاده شد و میانگین نمرات مادران، پدران و کل نمونه با نقطهٔ برش پرسش‌نامه‌ها که ذکر شد، مقایسه شد. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۳ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، والدین نوجوانان دارای نشانگان اختلال سلوک از لحاظ رضایتمندی زوجیت و مؤلفه‌های مطلوب‌اندیشی‌همسران، رضایت ‌زناشویی، احساس‌ و رفتار مذهبی، فرزندپروری و تعامل احساس والدین، همه در حد ناخوشایند و آسیب‌پذیر بودند (۰٫۰۰۱>p). همچنین والدین نوجوانان دارای نشانگان اختلال سلوک از لحاظ نشاط معنوی و مؤلفه‌های باورها و همچنین احساس و رفتار والدین، در حد غیرقابل‌قبول بودند (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بر اهمیت رضایتمندی زوجیت و نشاط معنوی، در پیشگیری از نشانگان اختلال سلوک نوجوانان تأکید دارد؛ ازین‌رو لازم است برای بهبود وضعیت والدین نوجوانان، برنامه‌ریزی‌های کاربردی مناسبی ارائه شود و اقدامات لازم صورت گیرد.