مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 162350878
Ethics code: IR.SIRUMS.REC.1400.011
Clinical trials code: IR.SIRUMS.REC.1400.011
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، بیرجند، ایران
2- دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران، ایران
3- دانشگده علوم پزشکی سیرجان، سیرجان، ایران
2- دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران، ایران
3- دانشگده علوم پزشکی سیرجان، سیرجان، ایران
چکیده: (518 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع ترین اختلالات شخصیت در موقعیت های روان پزشکی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی معطوف به انتقال بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت.
روش بررسی: طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع تک آزمودنی به شیوه A-B-A بود. از میان مراجعان دارای اختلال شخصیت مرزی که به کلینیک هادی شهرستان سیرجان، مراجعه کردند، 3 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه بالینی، اجرای آزمون میلون 3 (MCMI-III) و پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ (2002) به عنوان آزمودنی برگزیده شدند و 12 ماه تحت روان درمانی قرار گرفتند. داده ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری طی 16 ماه و با فاصله 4 ماه، از طریق پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ (2002) جمع آوری شدند. برای تحلیل نتایج از شاخص های تحلیل دیداری، درصد بهبودی، اندازه اثر و تغییر پایا استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مراحل درمان و پیگیری، شاخص اندازه اثر برای نمره کل سازمان شخصیت، مکانیسم های دفاعی بَدوی، سردرگمی هویت و واقعیت آزمایی، در مراجعان همگی بالاتر از متوسط 1/15 بودند. شاخص درصد بهبودی برای متغیرهای مذکور در مراجعان افزایش معنادار داشت. همه مقادیر شاخص تغییر پایا، بزرگتر از 1/96 شدند که نشان از اثربخشی درمان و تداوم آن داشت.
نتیجه گیری: روان درمانی معطوف به انتقال در دوازده ماه می تواند موجب تغییرات قابل توجهی در ساختار شخصیت بیماران اختلال شخصیت مرزی شود. بکارگیری مکانیسم های دفاعی بَدوی را به شکل معناداری کاهش دهد و منجر به افزایش یکپارچگی هویت و واقعیت آزمایی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی گردد. تحقیقات آینده برای درک ابعاد عمیق تر درمان مورد نیاز است.
زمینه و هدف: اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع ترین اختلالات شخصیت در موقعیت های روان پزشکی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی معطوف به انتقال بر ساختار شخصیت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت.
روش بررسی: طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع تک آزمودنی به شیوه A-B-A بود. از میان مراجعان دارای اختلال شخصیت مرزی که به کلینیک هادی شهرستان سیرجان، مراجعه کردند، 3 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه بالینی، اجرای آزمون میلون 3 (MCMI-III) و پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ (2002) به عنوان آزمودنی برگزیده شدند و 12 ماه تحت روان درمانی قرار گرفتند. داده ها در سه مرحله خط پایه، درمان و پیگیری طی 16 ماه و با فاصله 4 ماه، از طریق پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ (2002) جمع آوری شدند. برای تحلیل نتایج از شاخص های تحلیل دیداری، درصد بهبودی، اندازه اثر و تغییر پایا استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مراحل درمان و پیگیری، شاخص اندازه اثر برای نمره کل سازمان شخصیت، مکانیسم های دفاعی بَدوی، سردرگمی هویت و واقعیت آزمایی، در مراجعان همگی بالاتر از متوسط 1/15 بودند. شاخص درصد بهبودی برای متغیرهای مذکور در مراجعان افزایش معنادار داشت. همه مقادیر شاخص تغییر پایا، بزرگتر از 1/96 شدند که نشان از اثربخشی درمان و تداوم آن داشت.
نتیجه گیری: روان درمانی معطوف به انتقال در دوازده ماه می تواند موجب تغییرات قابل توجهی در ساختار شخصیت بیماران اختلال شخصیت مرزی شود. بکارگیری مکانیسم های دفاعی بَدوی را به شکل معناداری کاهش دهد و منجر به افزایش یکپارچگی هویت و واقعیت آزمایی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی گردد. تحقیقات آینده برای درک ابعاد عمیق تر درمان مورد نیاز است.
واژه‌های کلیدی: روان درمانی معطوف به انتقال، اختلال شخصیت مرزی، ساختار شخصیت، سازمان شخصیت مرزی، سردرگمی هویت، مکانیسم های دفاعی بَدوی، واقعیت آزمایی
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
