جلد 14 - شماره سال ۱۴۰۳                   ‫جلد (14): 117 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.SHK.REC.1402.068

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hasani H, Ghazanfari A, Sharifi T. Comparing the Effectiveness of Cognitive Restructuring Therapy and Emotion-Focused Psychotherapy on Loneliness and Sensitivity to Rejection Among People with Spinal Cord Injury. MEJDS 2024; 14 :117-117
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3307-fa.html
حسنی هادی، غضنفری احمد، شریفی طیبه. مقایسهٔ اثربخشی درمان بازسازی شناختی و روان‌درمانی هیجان‌مدار بر احساس تنهایی و حساسیت به طردشدگی افراد دارای ضایعهٔ نخاعی. مجله مطالعات ناتوانی. 1403; 14 () :117-117

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-3307-fa.html


1- دانشجوی دکتری روان‌شناسی عمومی، گروه مشاوره و روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
2- دانشیار روان‌شناسی، گروه مشاوره و روان‌شناسی، دانشکدۀ علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
چکیده:   (1067 مشاهده)

چکیده
زمینه و هدف: افراد دارای ضایعهٔ نخاعی ازنظر احساس تنهایی و حساسیت به طردشدگی دچار مشکل هستند. این پژوهش با‌هدف مقایسهٔ اثربخشی درمان بازسازی شناختی و روان‌درمانی هیجان‌مدار بر احساس تنهایی و حساسیت به طردشدگی افراد دارای ضایعهٔ نخاعی انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش حاضر را تمامی افراد دارای ضایعهٔ نخاعی شهرستان‌های لردگان و خانمیرزا در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. با روش نمونه‌گیری هدفمند، ۴۵ نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده‌ها، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی (دی‌توماسو و همکاران، ۲۰۰۴) و پرسش‌نامهٔ حساسیت بین‌فردی (بایس و پارکر، ۱۹۸۹) بود. روان‌درمانی هیجان‌مدار در نُه جلسهٔ نوددقیقه‌ای و درمان بازسازی شناختی در هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای به‌شکل حضوری اجرا شد. تحلیل داده‌ها با‌استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۱ و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت.
یافته‌ها: در نمرهٔ کلی احساس تنهایی تفاوت دو گروه آزمایش با گروه گواه در پس‌آزمون معنادار بود (۰٫۰۵>p)؛ اما دو مداخله تفاوت معناداری ازنظر میزان اثربخشی بر نمرهٔ کلی احساس تنهایی نداشت (۰٫۰۵<p). در نمرهٔ کلی احساس تنهایی، نتایج پس‌آزمون در پیگیری ثابت بود که پایداری نتایج هر دو مداخله را نشان داد (۰٫۰۵>p). در نمرهٔ کلی حساسیت به طردشدگی، تفاوت دو گروه آزمایش با گروه گواه در پس‌آزمون معنادار شد (۰٫۰۵>p). در نمرهٔ کلی حساسیت به طردشدگی، روان‌درمانی هیجان‌مدار اثربخشی بیشتری درمقایسه با درمان بازسازی شناختی داشت (۰٫۰۱۵=p). اثربخشی روان‌درمانی هیجان‌مدار بر حساسیت به طردشدگی پایدار بود (۰٫۰۰۱>p)؛ اما درمان بازسازی شناختی در نمرهٔ کلی حساسیت به طردشدگی پایدار نبود (۰٫۰۶۰=p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج، استفاده از روان‌درمانی هیجان‌مدار برای بهبود احساس تنهایی و حساسیت به طردشدگی افراد دارای ضایعهٔ نخاعی توصیه می‌شود.

متن کامل [PDF 391 kb]   (378 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb