زمینه و هدف: لکنت زبان یک اختلال عصبی روانی است که منجر به ناروانی گفتار در کودکان می شود و مشکلات روانشناختی متعددی برای کودک ایجاد می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر عزت نفس کودکان مبتلا به لکنت زبان بود. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، از بین کودکان مبتلا به لکنت زبان شهر یزد، 30 نفر داوطلب واجد شرایط در دسترس در دامنه سنی 9 تا 12 سال انتخاب و وارد مطالعه شدند. افراد نمونه به صورت گمارش تصادفی 15 نفر در گروه مداخله و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. امتیازات متغیر عزت نفس به وسیله پرسشنامه عزت نفس (روزنبرگ، 1965) در دو نوبت زمانی قبل و بعد از درمان مورد مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که امتیاز آزمون عزت نفس در کودکان مبتلا به لکنت زبان در گروه مداخله و بعد از دریافت درمان در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری افزایش پیدا کرده است (001/0P=). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری گروهی را می توان به عنوان یک درمان موثر جهت بهبود عزت نفس در کودکان مبتلا به لکنت زبان مورداستفاده قرار داد.