مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (19 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال وسواس فکری_عملی یکی از شایع‌ترین، ناتوان کننده‌ترین و مقاوم‌ترین اختلالات روانشناختی مطرح است. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی طرحوارهدرمانی و ذهن‌آگاهی بر سیستم‌های مغزی_رفتاری و خودکنترلی بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی بود.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری_عملی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر ساری در سال 1403 بودند. از این جامعه 45 نفر 45 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های سیستم‌های مغزی_رفتاری کارور و وایت (1994) و خودکنترلی تانجی (2004) بود. گروه آزمایش اول تحت مداخله طرحوارهدرمانی، گروه آزمایش دوم درمان ذهن‌آگاهی و گروه گواه تا پایان پژوهش درمانی دریافت نکردند. داده‌های پژوهش با تحلیل کوواریانس تک‌متغیره تک‌متغیره و چند متغیره و استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که طرحوارهدرمانی و ذهن‌آگاهی بر سیستم‌های مغزی_رفتاری و خودکنترلی بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی تاثیرگذار بود (001/0>P). همچنین طرحوارهدرمانی نسبت به ذهن‌آگاهی بر افزایش سیستم بازداری رفتاری (001/0 P= 62/0η2= ) و خودکنترلی (001/0 P= 59/0η2= ) و کاهش سیستم فعال‌سازی رفتاری (001/0 P= 71/0η2= ) بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی اثربخشی بیشتری داشت. همچنین طرحوارهدرمانی نسبت به ذهن‌آگاهی بر افزایش سیستم بازداری رفتاری و خودکنترلی و کاهش سیستم فعال‌سازی رفتاری بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی اثربخشی بیشتری داشت (05/0>P).
نتیجه‌گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که طرحوارهدرمانی به عنوان درمان‌های ترجیحی در مداخلات بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی می‌تواند مورد استفاده درمانگران قرار گیرد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری_عملی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر ساری در سال 1403 بودند. از این جامعه 45 نفر 45 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های سیستم‌های مغزی_رفتاری کارور و وایت (1994) و خودکنترلی تانجی (2004) بود. گروه آزمایش اول تحت مداخله طرحوارهدرمانی، گروه آزمایش دوم درمان ذهن‌آگاهی و گروه گواه تا پایان پژوهش درمانی دریافت نکردند. داده‌های پژوهش با تحلیل کوواریانس تک‌متغیره تک‌متغیره و چند متغیره و استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که طرحوارهدرمانی و ذهن‌آگاهی بر سیستم‌های مغزی_رفتاری و خودکنترلی بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی تاثیرگذار بود (001/0>P). همچنین طرحوارهدرمانی نسبت به ذهن‌آگاهی بر افزایش سیستم بازداری رفتاری (001/0 P= 62/0η2= ) و خودکنترلی (001/0 P= 59/0η2= ) و کاهش سیستم فعال‌سازی رفتاری (001/0 P= 71/0η2= ) بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی اثربخشی بیشتری داشت. همچنین طرحوارهدرمانی نسبت به ذهن‌آگاهی بر افزایش سیستم بازداری رفتاری و خودکنترلی و کاهش سیستم فعال‌سازی رفتاری بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی اثربخشی بیشتری داشت (05/0>P).
نتیجه‌گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که طرحوارهدرمانی به عنوان درمان‌های ترجیحی در مداخلات بیماران مبتلا به وسواس فکری_عملی می‌تواند مورد استفاده درمانگران قرار گیرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
