مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Clinical trials code: IR.IAU.ABHRR.REC.1404.002
سولماز نجفی1 
، جعفر پویامنش*2 ، وحیده باباخانی1 ، فاطمه علیجانی1
، جعفر پویامنش*2 ، وحیده باباخانی1 ، فاطمه علیجانی1
1- گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، ابهر، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، ابهر، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ابهر، ابهر، ایران.
چکیده: (20 مشاهده)
زمینه و هدف: سوگ یکی از پیچیده‌ترین تجارب انسانی است که در والدین سوگوار به دلیل فقدان فرزند شدت بیشتری دارد و بر رضایت از زندگی، تاب‌آوری و امید به زندگی آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره‌درمانی و رویکرد هیجان‌مدار بر رضایت از زندگی، تاب‌آوری و امید به زندگی در والدین سوگوار انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل والدین سوگوار مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تبریز در سال 1402 بود. 36 نفر (20 زن و 16 مرد) واجد شرایط با روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه و به‌صورت تصادفی در سه گروه 12 نفره (طرحواره‌درمانی، هیجان‌مدار و گواه) قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تجربه سوگ (بارت و اسکات،1989)، پرسشنامه رضایت از زندگی ، اندیکت و همکاران ،1993)، پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون ،2003) و پرسشنامه امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991) بود. مداخلات طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 در نظرگرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله طرحواره‌درمانی و هیجان‌مدار در مقایسه با گروه گواه، بهبود معناداری در رضایت از زندگی، تاب‌آوری و امید به زندگی ایجاد کرد (001/0>p). طرحواره‌درمانی در افزایش رضایت از زندگی و امید به زندگی اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد هیجان‌مدار داشت، اما هر دو رویکرد در بهبود تاب‌آوری تأثیر مشابهی داشتند.
نتیجه‌گیری: طرحواره‌درمانی و رویکرد هیجان‌مدار هر دو در بهبود وضعیت روان‌شناختی والدین سوگوار مؤثرند، اما طرحواره‌درمانی به دلیل تمرکز بر بازسازی شناختی، در افزایش رضایت از زندگی و امید به زندگی برتری دارد. پیشنهاد می‌شود از این مداخلات در مراکز مشاوره برای حمایت از والدین سوگوار استفاده شود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه بود. جامعه آماری شامل والدین سوگوار مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تبریز در سال 1402 بود. 36 نفر (20 زن و 16 مرد) واجد شرایط با روش نمونه گیری هدفمند وارد مطالعه و به‌صورت تصادفی در سه گروه 12 نفره (طرحواره‌درمانی، هیجان‌مدار و گواه) قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تجربه سوگ (بارت و اسکات،1989)، پرسشنامه رضایت از زندگی ، اندیکت و همکاران ،1993)، پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون ،2003) و پرسشنامه امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991) بود. مداخلات طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شد. سطح معناداری آزمون‌های آماری 05/0 در نظرگرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله طرحواره‌درمانی و هیجان‌مدار در مقایسه با گروه گواه، بهبود معناداری در رضایت از زندگی، تاب‌آوری و امید به زندگی ایجاد کرد (001/0>p). طرحواره‌درمانی در افزایش رضایت از زندگی و امید به زندگی اثربخشی بیشتری در مقایسه با رویکرد هیجان‌مدار داشت، اما هر دو رویکرد در بهبود تاب‌آوری تأثیر مشابهی داشتند.
نتیجه‌گیری: طرحواره‌درمانی و رویکرد هیجان‌مدار هر دو در بهبود وضعیت روان‌شناختی والدین سوگوار مؤثرند، اما طرحواره‌درمانی به دلیل تمرکز بر بازسازی شناختی، در افزایش رضایت از زندگی و امید به زندگی برتری دارد. پیشنهاد می‌شود از این مداخلات در مراکز مشاوره برای حمایت از والدین سوگوار استفاده شود.
واژه‌های کلیدی: طرحواره‌درمانی، رویکرد هیجان‌مدار، رضایت از زندگی، تاب‌آوری، امید به زندگی، والدین سوگوار
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
