مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: پژوهش حاضر به‌منظور تعیین اثربخشی مداخلهٔ تکرار ناکلمه بر سرعت خواندن کودکان نارساخوان پایهٔ سوم ابتدایی شهر اصفهان، انجام شد. 

روش‌بررسی: پژوهش حاضر از نوع مداخله‌ای و یک مطالعهٔ تک‌موردی با طرح خط پایهٔ چندگانه با شرکت‌کنندگان است که بر روی ۴ کودک نارساخوان ساکن شهر اصفهان انجام شد. نمونه‌ها از مراکز گفتاردرمانی و ناتوانی یادگیری بر‌اساس معیارهای ورود وخروج انتخاب شدند. نمونه‌ها پس از موقعیت خط پایه، به‌صورت پلکانی به مطالعه وارد شدند و طی ۱۸ جلسه مداخله، جعبهٔ آموزشی ناکلمه را به‌صورت انفرادی دریافت کردند و پس از دو هفته تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در پژوهش حاضر، متن‌های موجود در آزمون خواندن و نارساخوانی «نما» بود. 

یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش بر‌اساس تحلیل دیداری و شاخص‌های آمار توصیفی تجزیه‌و‌تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد مداخلهٔ مورد نظر در خصوص دو آزمودنی اثربخش بوده است (۱۰۰٪=PND) و برای دو آزمودنی دیگر مؤثر نبوده است (۰٪=PND).

نتیجه‌گیری: این مطالعه به‌عنوان یک مطالعهٔ مقدماتی در بررسی اثربخشی مداخلهٔ تکرار ناکلمه بر سرعت خواندن بود که در دو کودک مبتلا به نارساخوانی رشدی باعث افزایش سرعت خواندن شد. در دو کودک دیگر بررسی‌شده، به‌علت متفاوت‌بودن ماهیت نارساخوانی که از نوع زبان‌شناختی بود، تأثیری بر افزایش سرعت خواندن نداشت.