BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-960-fa.html
1، محسن سعیدمنش1 ، نرگس جلا1
هدف: اختلال اضطراب فراگیر نوعی اختلال اضطرابی است که به‌صورت نگرانی بیش‌از‌اندازه دربارهٔ اتفاقات روزمره تعریف می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر بهزیستی روان‌شناختی و نشخوارفکری در نوجوانان مبتلا به اضطراب فراگیر بود.
روش‌بررسی: طرح پژوهش حاضر آزمایشی پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی نوجوانان دختر ۱۳ تا ۱۵ سالهٔ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بود. نمونهٔ مطالعه به‌شیوهٔ غربالگری تصادفی چند‌مرحله‌ای انتخاب شدند. به این‌صورت که از بین دانش‌آموزان، آن‌هایی که در پرسشنامهٔ اضطراب فراگیر (اسپیتزر، ۲۰۰۶) دارای نمرهٔ بالاتر از میانگین (بالاتر از ۱۰) بودند، ۴۰ نفر به‌طور تصادفی انتخاب گردیده و در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به‌مدت ۱۲ جلسه آموزش دیدند. با استفاده از پرسشنامه‌های بهزیستی روان‌شناختی (ریف، ۱۹۸۰) و نشخوارفکری (نالن و هوکسما، ۱۹۹۱) پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. داده‌ها در سطح آمارتوصیفی (میانگین و انحراف‌معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) توسط نرم‌افزار SPSS-21 تجزیه‌و‌تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از داده‌ها نشان داد که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد باعث کاهش نشخوارفکری (پس‌آزمون گروه آزمایش: ۱۷٫۱۵±۴۱٫۱۵ و گواه:۸٫۶۱±۴۷٫۵۵ و ۰٫۰۰۳p=) می‌شود و همچنین میزان بهزیستی روان‌شناختی را در نوجوانان مبتلا به اضطراب فراگیر افزایش می‌دهد (پس‌آزمون گروه آزمایش۱۵٫۵۱±۳۴۸ و گواه ۱۳٫۹۷±۳۱۸٫۳۵ و ۰٫۰۰۱p<).
نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر کاهش نشخوارفکری و افزایش بهزیستی روان‌شناختی استفاده از این درمان به متخصصین در این حوزه توصیه می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
