جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 126 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi R, Narimani M, Abolghasemi A, Taklavi S. Comparison of the Effectiveness of Treatment and education for autistic and related communication handicapped children (TEACCH) and Neurofeedback on the Promotion of Cognitive, Social, and Daily Living Activities in Children with Autistic Spectrum Disorders. MEJDS 2019; 9 :126-126
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1788-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1788-fa.html
محمدی رقیه، نریمانی محمد، ابوالقاسمی عباس، تکلوی سمیه. مقایسهٔ اثربخشی روش درمانی-آموزشی (تیچ) و نوروفیدبک بر ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی در کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :126-126
رقیه محمدی1 
، محمد نریمانی* 2، عباس ابوالقاسمی3 ، سمیه تکلوی1
، محمد نریمانی* 2، عباس ابوالقاسمی3 ، سمیه تکلوی1
1- واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی
2- واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی؛ گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی
3- دانشگاه گیلان
2- واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی؛ گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی
3- دانشگاه گیلان
چکیده: (2798 مشاهده)
زمینه و هدف: والدین کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم و مربیان آن‌ها باید بررسی نمایند که کدام‌یک از مداخلات درمانی، با توجه به شرایط اختلال، مؤثرتر و مناسب‌تر است، بنابراین هدف مطالعهٔ حاضر مقایسهٔ اثربخشی روش درمانی-آموزشی (تیچ) و نوروفیدبک بر ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی در کودکان مبتلابه اختلال اتیسم بود.
روش‌بررسی: روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری شامل کودکان ۱۲-۷ سالهٔ مبتلابه طیف اتیسم بودند که ۴۵ نفر از افراد واجد شرایط و داوطلب به‌صورت هدفمند انتخاب شده و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخلهٔ درمانی‌آموزشی و نوروفیدبک و یک گروه گواه پانزده‌نفره تقسیم شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامهٔ سنجش دامنهٔ اتیسم (۱۹۹۹)، مقیاس تجدیدنظر‌شدهٔ هوش وکسلر کودکان (۱۹۶۹)، پرسشنامهٔ سنجش مهارت‌های اجتماعی استون و همکاران (۲۰۱۰) و مقیاس وایزمن (۲۰۱۳) استفاده شد. علاوه بر برنامه‌های آموزشی مرکز، مداخلات دو گروه به‌صورت انفرادی به‌مدت بیست‌جلسهٔ ۴۵ دقیقه‌ای و دو بار در هفته اجرا شد. گروه گواه صرفاً برنامهٔ روتین مرکز را دریافت کرد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۱ و آزمون آماری تی، کای دو، لون، شاپیروویلک، لامبدای ویلکز، تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بن‌فرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میانگین در پس‌آزمون گروه‌های آزمایش، در متغیرهای ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی بیشتر از پس‌آزمون گروه گواه بود و بین دو گروه مداخله (تیچ) و نوروفیدبک با گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین بین تأثیر دو روش مداخله بر متغیرهای ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم، تفاوت معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، مداخلات درمانی‌آموزشی و نوروفیدبک بر ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی در کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم تأثیر داشته‌اند ولی بین دو روش مداخله در این پژوهش، تفاوت معناداری در میزان اثرگذاری بر متغیرهای وابسته مشاهده نشد.
روش‌بررسی: روش تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری شامل کودکان ۱۲-۷ سالهٔ مبتلابه طیف اتیسم بودند که ۴۵ نفر از افراد واجد شرایط و داوطلب به‌صورت هدفمند انتخاب شده و به روش تصادفی ساده در دو گروه مداخلهٔ درمانی‌آموزشی و نوروفیدبک و یک گروه گواه پانزده‌نفره تقسیم شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامهٔ سنجش دامنهٔ اتیسم (۱۹۹۹)، مقیاس تجدیدنظر‌شدهٔ هوش وکسلر کودکان (۱۹۶۹)، پرسشنامهٔ سنجش مهارت‌های اجتماعی استون و همکاران (۲۰۱۰) و مقیاس وایزمن (۲۰۱۳) استفاده شد. علاوه بر برنامه‌های آموزشی مرکز، مداخلات دو گروه به‌صورت انفرادی به‌مدت بیست‌جلسهٔ ۴۵ دقیقه‌ای و دو بار در هفته اجرا شد. گروه گواه صرفاً برنامهٔ روتین مرکز را دریافت کرد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۱ و آزمون آماری تی، کای دو، لون، شاپیروویلک، لامبدای ویلکز، تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بن‌فرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میانگین در پس‌آزمون گروه‌های آزمایش، در متغیرهای ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی بیشتر از پس‌آزمون گروه گواه بود و بین دو گروه مداخله (تیچ) و نوروفیدبک با گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p). همچنین بین تأثیر دو روش مداخله بر متغیرهای ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم، تفاوت معنادار نبود.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، مداخلات درمانی‌آموزشی و نوروفیدبک بر ارتقای مهارت‌های شناختی، اجتماعی و فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی در کودکان مبتلابه اختلال طیف اتیسم تأثیر داشته‌اند ولی بین دو روش مداخله در این پژوهش، تفاوت معناداری در میزان اثرگذاری بر متغیرهای وابسته مشاهده نشد.
واژه‌های کلیدی: روش درمانی‌آموزشی، نوروفیدبک، مهارت‌های شناختی، مهارت‌های اجتماعی، فعالیت‌های روزمرهٔ زندگی، اختلال طیف اتیسم.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
