BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1869-fa.html
، حسن امیری* 1، کریم افشارنیا1 ، مختار عارفی1
زمینه و هدف: با استفاده از روش‌های مختلف درمانی می‌توان به بهبود رضایت زناشویی و کاهش اضطراب زوجین پرداخت؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی درمان شناختی‌رفتاری با درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی و کاهش اضطراب در زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زوجین دچار اختلالات زناشویی مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ بهبود شهر خرم‌آباد در سال ۱۳۹۷ تشکیل دادند. از بین آن‌ها تعداد سی زوج (شصت نفر) با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد، درمان شناختی-رفتاری و گواه قرار گرفتند. دو گروه آزمایش طی هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای به‌صورت هفتگی به‌ترتیب درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی‌رفتاری را دریافت کردند. داده‌ها در پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از پرسشنامهٔ رضایت زناشویی انریچ (فاورز و اولسون، ۱۹۹۳) و سیاههٔ اضطراب بک (بک و استیر، ۱۹۹۰) جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، میانگین نمرات متغیرهای رضایت زناشویی و اضطراب در مرحلهٔ پس‌آزمون بعد از کنترل نمرات پیش‌آزمون، در دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه معنادار بود (۰٫۰۰۱>p)؛ همچنین درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد درمقایسه با درمان شناختی‌رفتاری در افزایش رضایت زناشویی و کاهش اضطراب مؤثرتر بود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد درمقایسه با درمان شناختی‌رفتاری بر کاهش اضطراب و افزایش رضایت زناشویی زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تأثیر بیشتری دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
