زمینه و هدف: بیماری های مزمن کلیوی از جمله بیماری هایی هستند که نه تنها سلامت جسمی بلکه ابعاد دیگر سلامتی را نیز به مخاطره می اندازند، از این رو، برنامه ریزی جامع برای این بیماران اجتناب ناپذیر می نماید. این بیماران در طیف وسیعی از مشکلات قرار می گیرند که شامل مشکلات جسمی، روانی، اقتصادی و اجتماعی می شود که در مجموع کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است، 22 بیمار دیالیزی بیمارستان آل جلیل شهرستان آق قلا به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش گروهی برنامه پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. شرکت کنندگان دو گروه قبل و بعد از آموزش فرم 24 سوالی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(1998) را تکمیل کردند.
یافته ­ها: یافته های به دست آمده در این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش کیفیت زندگی و ابعاد مولفه های سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت محیط در آزمودنی های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شد (05/0p<).
نتیجه گیری: در نتیجه می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به عنوان مداخله ی مفید بر کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی سود جست.

واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت زندگی، دیالیز