مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمدحسین محمدی وند1 
، منصور بیرامی* 1، وکیل نظری1 
، عذرا غفاری1
، منصور بیرامی* 1، وکیل نظری1 ، عذرا غفاری1
1- گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
چکیده: (528 مشاهده)
زمینه و هدف: بر اساس پژوهشهای قبلی، مداخلات روانشناختی متعددی بر صمیمیت زوجین مؤثر است. در این راستا، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی زنان متأهل انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهی مورد پژوهش زنان مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهرستان مرند در سال 1399 بود که با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 30 نفر از زنان واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایشی آموزش مهارتهای زندگی را دریافت نمودند و برای گروه گواه مداخلهای انجام نگرفت. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه صمیمیت باگاروزی(2001) استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی در مرحله پسآزمون به طور معناداری باعث افزایش میانگین نمرات خرده مقیاس‌های مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی زنان متأهل گروه آزمایشی (صمیمیت عاطفی(024/0=P)، صمیمیت روانشناختی(045/0=P)، صمیمیت عقلانی(015/0=P)، صمیمیت جسمی (048/0=P)، صمیمیت زیباشناختی(050/0=P) و صمیمیت اجتماعی(045/0=P)) نسبت به گروه گواه شد و همچنین در شاخص کل صمیمیت زوجینی تفاوت معناداری در پسآزمون بین دو گروه آزمایش و گواه وجود داشت (009/0=p).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مهارتهای زندگی بر صمیمیت زوجینی زنان متأهل اثربخش بود. پس می توان نتیجه‌گیری کرد که این آموزش‌ها می‌تواند موجب ارتقای صمیمیت زناشویی شود و از برنامه آموزش مهارتهای زندگی به عنوان یک برنامه‌ی مناسب جهت افزایش رضایت‌مندی زناشویی زوج‌ها و صمیمیت زوجینی را در بین زنان متأهل ارتقاء داد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه بود. جامعهی مورد پژوهش زنان مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهرستان مرند در سال 1399 بود که با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 30 نفر از زنان واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایشی آموزش مهارتهای زندگی را دریافت نمودند و برای گروه گواه مداخلهای انجام نگرفت. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه صمیمیت باگاروزی(2001) استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی در مرحله پسآزمون به طور معناداری باعث افزایش میانگین نمرات خرده مقیاس‌های مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی زنان متأهل گروه آزمایشی (صمیمیت عاطفی(024/0=P)، صمیمیت روانشناختی(045/0=P)، صمیمیت عقلانی(015/0=P)، صمیمیت جسمی (048/0=P)، صمیمیت زیباشناختی(050/0=P) و صمیمیت اجتماعی(045/0=P)) نسبت به گروه گواه شد و همچنین در شاخص کل صمیمیت زوجینی تفاوت معناداری در پسآزمون بین دو گروه آزمایش و گواه وجود داشت (009/0=p).
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مهارتهای زندگی بر صمیمیت زوجینی زنان متأهل اثربخش بود. پس می توان نتیجه‌گیری کرد که این آموزش‌ها می‌تواند موجب ارتقای صمیمیت زناشویی شود و از برنامه آموزش مهارتهای زندگی به عنوان یک برنامه‌ی مناسب جهت افزایش رضایت‌مندی زناشویی زوج‌ها و صمیمیت زوجینی را در بین زنان متأهل ارتقاء داد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
