مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان
چکیده: (43 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اینکه اهمالکاری تحصیلی از عوامل مختلفی از جمله وابستگی به فضای مجازی، کارکردهای اجرایی و مدیریت زمان نشأت میگیرد. پژوهش حاضر با هدف مدلسازی معادلات ساختاری اهمالکاری تحصیلی بر اساس وابستگی به فضای مجازی و کارکردهای اجرایی با میانجیگری مدیریت زمان در دانشآموزان دختر متوسطه اول انجام شد.
روش بررسی: روش این پژوهش تحلیلی همبستگی مبتنی بر روش مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر متوسطه اول شهر کرمان در سال تحصیلی 1402-1401 بوده است؛ که 384 نفر با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای بهعنوان نمونه انتخاب شدهاند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای وابستگی به فضای مجازی ویدیانتو و مک موران (2004)، کارکردهای اجرایی بریف (2000)، مدیریت زمان ترومن و هارتلی ( 1996) و اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) استفاده شدهاست. داده ها در سطح معناداری 05/0 با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری، در نرمافزارهای SPSS25 و Amos24 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد اثرات مستقیم وابستگی به فضای مجازی بر مدیریت زمان (001/0> p=، 76/0-β =)، کارکردهای اجرایی بر مدیریت زمان (012/0p=، 24/0β =)، وابستگی به فضای مجازی بر اهمالکاری تحصیلی (001/0> p=، 69/0β =)، کارکردهای اجرایی بر اهمالکاری تحصیلی (001/0p=، 46/0-β =) و مدیریت زمان بر اهمالکاری تحصیلی (001/0> p=، 56/0-β =) معنادار بودهاست. از طرفی مدیریت زمان در رابطه بین وابستگی به فضای مجازی (001/0> p=، 381/0β =) و کارکردهای اجرایی (001/0> p=، 24/0β =) با اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان نقش میانجی داشتهاست (001/0> p=، 57/0R2 =). شاخصهای نکویی برازش حاکی از برازش مناسب مدل بودهاست (40/3=X2/Df، 985/0=GFI، 988/0=IFI، 988/0=CFI و 08/0 RMSEA=).
نتیجه گیری: وابستگی به فضای مجازی و ضعف در کارکردهای اجرایی باعثت کاهش توانایی در مدیریت زمان و بهطبع آن منجر به افزایش اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان میشود.
روش بررسی: روش این پژوهش تحلیلی همبستگی مبتنی بر روش مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر متوسطه اول شهر کرمان در سال تحصیلی 1402-1401 بوده است؛ که 384 نفر با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای بهعنوان نمونه انتخاب شدهاند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای وابستگی به فضای مجازی ویدیانتو و مک موران (2004)، کارکردهای اجرایی بریف (2000)، مدیریت زمان ترومن و هارتلی ( 1996) و اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴) استفاده شدهاست. داده ها در سطح معناداری 05/0 با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری، در نرمافزارهای SPSS25 و Amos24 تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد اثرات مستقیم وابستگی به فضای مجازی بر مدیریت زمان (001/0> p=، 76/0-β =)، کارکردهای اجرایی بر مدیریت زمان (012/0p=، 24/0β =)، وابستگی به فضای مجازی بر اهمالکاری تحصیلی (001/0> p=، 69/0β =)، کارکردهای اجرایی بر اهمالکاری تحصیلی (001/0p=، 46/0-β =) و مدیریت زمان بر اهمالکاری تحصیلی (001/0> p=، 56/0-β =) معنادار بودهاست. از طرفی مدیریت زمان در رابطه بین وابستگی به فضای مجازی (001/0> p=، 381/0β =) و کارکردهای اجرایی (001/0> p=، 24/0β =) با اهمالکاری تحصیلی دانشآموزان نقش میانجی داشتهاست (001/0> p=، 57/0R2 =). شاخصهای نکویی برازش حاکی از برازش مناسب مدل بودهاست (40/3=X2/Df، 985/0=GFI، 988/0=IFI، 988/0=CFI و 08/0 RMSEA=).
نتیجه گیری: وابستگی به فضای مجازی و ضعف در کارکردهای اجرایی باعثت کاهش توانایی در مدیریت زمان و بهطبع آن منجر به افزایش اهمالکاری تحصیلی در دانشآموزان میشود.
واژه‌های کلیدی: اهمال کاری تحصیلی، وابستگی به فضای مجازی، کارکردهای اجرایی، مدیریت زمان، دانش آموزان
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |