هدف: پژوهش حاضر به‌دنبال تعیین تأثیر برنامهٔ آموزش شناختی در افراد دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه است.

روش‌بررسی: آزمودنی‌های پژوهش شامل ۳۸ نفر کودک دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه بودند که به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش برنامهٔ آموزش شناختی کاگنی پلاس را به مدت ۲۷ جلسه دریافت کرد. در حالی که گروه کنترل تمرین‌های تحصیلی معمول خود را انجام می‌دادند. به‌منظور تعیین تأثیر برنامهٔ مداخله‌ای بر مهارت‌های شناختی و شدت علائم اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه از هوش‌آزمای تهران استنفورد بینه نسخهٔ پنچم و سیاههٔ رفتار کودکان استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از تأثیر برنامهٔ مداخله در افزایش مهارت‌های دیداری فضایی آزمودنی‌ها بود (۰٫۰۵>p). به‌گونه‌ای که تغییر نمرات آن‌ها در پیش‌آزمون (میانگین ۹۵٫۶۳ و انحراف استاندارد ۱۲٫۳۰)و پس‌آزمون (میانگین ۱۰۳٫۵۲ و انحراف‌استاندارد۸٫۵۱) در مقایسه با نمرهٔ گروه کنترل در پیش‌آزمون (میانگین ۹۸٫۶۸ و انحراف‌استاندارد۱۱٫۸۸) و پس‌آزمون (میانگین ۹۸٫۲۶ و انحراف‌استاندارد۱۰٫۷۵) افزایش معناداری را نشان داد. بهبود عملکرد حاصل از برنامهٔ مداخله در مرحلهٔ پیگیری یک‌ماهه همچنان پایدار بود. نتایج پژوهش بروز تغییر معنادار در سایر مهارت‌های شناختی شامل استدلال سیال، دانش، استدلال کمی و حافظهٔ فعال را نشان نداد (۰٫۰۵>p). همچنین شدت علائم اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه در مقایسهٔ پیش‌آزمون و پس‌آزمون تغییر معناداری را نشان نداد.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشانداد که برخی از مهارت‌های شناختی افراد دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه می‌تواند در اثر آموزش شناختی افزایش یابد با این وجود تعمیم این تأثیر بر سایر مهارت‌ها و علائم بالینی اختلال، به پژوهش‌های بیشتری نیاز دارد.