مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مائده احمدپور*1 
، میثم رضایی1
، میثم رضایی1
1- دانشگاه ازاد واحد مشهد
چکیده: (115 مشاهده)
چکیده
مقدمه و هدف: سقوط یکی از شایع ترین سندروم های سالمندی است که استقلال افراد مسن را تهدید می کند. یکی از موثرترین راهبردهای پیشگیری از سقوط ، تمرینات برای تقویت عضلات همراه با تمرین تعادلی است . هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی اثر تحریک الکتریکی عضلات بر بهبود تعادل پویا و ترس از سقوط در سالمندان بود.
روششناسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهش شامل پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه تمربن و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق زنان سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال شهرستان مشهد بود. از این جامعه 20 نفر از سالمندان زن به صورت داوطلبانه و با توجه به اهداف مطالعه از میان سالمندان زن شهرستان مشهد به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. افراد پس از انتخاب به طور تصادفی در دو گروه تمرینات تحریک الکتریکی عضلانی و گروه کنترل تقسیم شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه بین المللی کارآمدی افتادن و آزمون های تعادل پویا ( آزمون برخاستن و راه رفتن زمان دار و فولرتون) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تمرینات تحریک الکتریکی به مدت 8 هفته و هر هفته دو جلسه 20 دقیقه ای انجام شد. این دوره تمرینی در سه فاز تمرینی شامل: مراحل سازگاری(2 هفته)، تمرینات اولیه(2 هفته) و تمرینات اصلی(4 هفته) انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام دوره تمرینی هر دو گروه در پس آزمون همانند پیش آزمون شرکت کردند. برای بررسی تغییرات درون‌گروهی و بین گروهی از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح معنی داری کمتر از پنج صدم با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 24 استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد؛ تمرینات تحریک الکتریکی عضلات بر بهبود تعادل پویای (آزمون فولرتن) سالمندان تأثیر معنی دار دارد (05/0 < p). همچنین یافته ها نشان داد تمرینات تحریک الکتریکی عضلات بر ترس از افتادن سالمندان تأثیر معنی دار ندارد(05/0 < p).
مقدمه و هدف: سقوط یکی از شایع ترین سندروم های سالمندی است که استقلال افراد مسن را تهدید می کند. یکی از موثرترین راهبردهای پیشگیری از سقوط ، تمرینات برای تقویت عضلات همراه با تمرین تعادلی است . هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی اثر تحریک الکتریکی عضلات بر بهبود تعادل پویا و ترس از سقوط در سالمندان بود.
روششناسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهش شامل پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه تمربن و کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق زنان سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال شهرستان مشهد بود. از این جامعه 20 نفر از سالمندان زن به صورت داوطلبانه و با توجه به اهداف مطالعه از میان سالمندان زن شهرستان مشهد به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. افراد پس از انتخاب به طور تصادفی در دو گروه تمرینات تحریک الکتریکی عضلانی و گروه کنترل تقسیم شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه بین المللی کارآمدی افتادن و آزمون های تعادل پویا ( آزمون برخاستن و راه رفتن زمان دار و فولرتون) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. تمرینات تحریک الکتریکی به مدت 8 هفته و هر هفته دو جلسه 20 دقیقه ای انجام شد. این دوره تمرینی در سه فاز تمرینی شامل: مراحل سازگاری(2 هفته)، تمرینات اولیه(2 هفته) و تمرینات اصلی(4 هفته) انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام دوره تمرینی هر دو گروه در پس آزمون همانند پیش آزمون شرکت کردند. برای بررسی تغییرات درون‌گروهی و بین گروهی از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح معنی داری کمتر از پنج صدم با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 24 استفاده شد.
یافته ها: یافته ها نشان داد؛ تمرینات تحریک الکتریکی عضلات بر بهبود تعادل پویای (آزمون فولرتن) سالمندان تأثیر معنی دار دارد (05/0 < p). همچنین یافته ها نشان داد تمرینات تحریک الکتریکی عضلات بر ترس از افتادن سالمندان تأثیر معنی دار ندارد(05/0 < p).
نتیجه گیری: با توجه یافته های حاضر مربیان و مرافبین می توانند به منظور ارتقای تعادل و استقلال حرکتی و توان بخشی بانوان سالمند از روش تحریک الکتریکی عضلانی به عنوان روشی سالم و ایمن استفاده نمایند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
