مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3- گروه علوم تربیتی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3- گروه علوم تربیتی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
چکیده: (42 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات یادگیری در گروه بزرگی از اختلالها تحت عنوان اختلالهای عصبی-رشدی جای گرفته و به منزله علت اصلی مشکلات شدید یادگیری و عدم پیشرفت تحصیلی شناخته شده است. شواهد فزاینده ای وجود دارد که یک مشکل به خصوص مرتبط با اختلال یادگیری، پایین بودن خودنظم جویی تحصیلی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان بر خودنظم جویی تحصیلی دانشآموزان با اختلال یادگیری خاص انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر با اختلال یادگیری مدارس ابتدائی شهر خلخال در سال تحصیلی 1403-1402 بود که از بین آنها 30 نفر واجد شرایط داوطلب به روش نمونهگیری در دسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جای داده شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس یادگیری کلورادو ویلکات و همکاران (2011) و مقیاس خودنظم جویی تحصیلی بوفارد و همکاران (1995) بود. برنامه آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان گراس (2015) طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تنها برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرمافزار SPSS27 انجام شد. سطح معنیداری در آزمونهای آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد اثر آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان بر افزایش خودنظم جویی تحصیلی گروه آزمایش بعد از حذف اثر پیشآزمون معنی دار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: به طور کلی می توان گفت که با آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان میتوان شاهد افزایش خودنظم جویی تحصیلی در دانشآموزان دارای اختلال یادگیری بود. از این رو، بکارگیری این برنامه در مدارس و کلینیکهای تخصصی کودکان استثنایی توصیه میشود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر با اختلال یادگیری مدارس ابتدائی شهر خلخال در سال تحصیلی 1403-1402 بود که از بین آنها 30 نفر واجد شرایط داوطلب به روش نمونهگیری در دسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جای داده شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس یادگیری کلورادو ویلکات و همکاران (2011) و مقیاس خودنظم جویی تحصیلی بوفارد و همکاران (1995) بود. برنامه آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان گراس (2015) طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تنها برای گروه آزمایش اجرا شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرمافزار SPSS27 انجام شد. سطح معنیداری در آزمونهای آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد اثر آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان بر افزایش خودنظم جویی تحصیلی گروه آزمایش بعد از حذف اثر پیشآزمون معنی دار بود (001/0>P).
نتیجهگیری: به طور کلی می توان گفت که با آموزش نظم جویی فرآیندی هیجان میتوان شاهد افزایش خودنظم جویی تحصیلی در دانشآموزان دارای اختلال یادگیری بود. از این رو، بکارگیری این برنامه در مدارس و کلینیکهای تخصصی کودکان استثنایی توصیه میشود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |