هدف: امروزه افزایش معضلات اجتماعی و ازدیاد مددجویان بهزیستی باعث شده که تکنیکهای سنتی توانایی ترسیم وضعیت مشخصی از گروههای دریافتکنندهٔ خدمات را نداشته باشند. نبود دستهبندی مناسب از افراد باعث شده بهزیستی نتواند خدمات خود را با نیازهای افراد همسو کند. تکنیکهای خوشهبندی میتوانند برای دستیابی به این ردهبندی کمک شایانی کنند.
روشبررسی: تحقیق حاضر از لحاظ نوع هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی-پیمایشی است. دادههای استفاده شده مربوط به ۴۱۵۵ نفر از مددجویان بخش اجتماعی بهزیستی استان کردستان از سال ۸۶ به بعد است. بهعلاوه برای پیادهسازی دادهکاوی از مدل استاندارد CRISP-DM استفاده شد.
یافتهها: متناسب با یافتهها، چهار خوشه به دست آمد و یکی از خوشهها (خوشهٔ ۲) بهعنوان خوشهٔ بهینه انتخاب شد. از میان ویژگیهای بررسیشدهٔ شهرستان سنندج،گروه هدف معلولین،زنان، بیسوادان،گروه متأهلین، ساکنین شهر و بعد مستمری اول (یکم)، ویژگیهایی بودند که فراوانی بیشتری را در خوشهٔ بهینه داشتند. بهعلاوه وجود ارتباط بین دوبهدوی متغیرها بررسی و مشخص شد که بهجز متغیرهای جنسیت و تحصیلات، ساکن شهر یا روستا و بعد مستمری، تحصیلات و ساکن شهر یا روستا ارتباط دوبهدویی بین سایر متغیرها وجود دارد.
نتیجهگیری: باتوجه به یافتهها بهزیستی میتواند با تمرکز بیشتر در برطرفکردن نیازهای افراد با ویژگیهای ساکن مناطق شهری سنندج، افزایش مستمری معلولیت، جنسیت زن، بیسوادی، متأهلبودن، خدمات خود را با نیازمندیهای مددجویان همراستا کند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |