زمینه و هدف: به‌دلیل اهمیت روزافزون مکانیزم‌های دفاعی در مفهوم‌سازی اختلال‌های روانی و درمان آن‌ها، هدف پژوهش حاضر آسیب‌شناسی مکانیزم‌های دفاعی والدین کودکان ناتوان هوشی و ناشنوا در شهرستان کازرون و ارائهٔ راهکارهای اصلاحی بود. 
روش‌بررسی: روش تحقیق استفاده‌شده در این پژوهش از نوع علی‌مقایسه‌ای (پس از وقوع) است. نمونهٔ پژوهش ۳۰ نفر از والدین (پدران و مادران) با کودک ناتوان هوشی بود که تشخیص ناتوان هوشی در پروندهٔ کودک درج شده بود.همین‌طور ۳۰‌نفر از والدین کودکان ناشنوا در شهرستان کازرون بودند که به روش نمونه‌گیری در‌دسترس و به‌شیوهٔ همتاسازی براساس (سن، سطح تحصیلات و جنسیت فرزند) انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبهٔ بالینی ساختاریافته و پرسشنامهٔ سبک دفاعی اندرزو و همکاران استفاده شد و داده‌های گردآوری‌شده به‌وسیلهٔ آزمون واریانس دو عاملی (MANOVA) تحلیل شد. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات مکانیزم‌های دفاعی رشدیافته، رشدنیافته و روان‌‌آزرده در گروه‌های مطالعه‌شده تفاوت معنا‌داری وجود دارد (۰٫۰۰۱≥p). برحسب جنسیت سطح مکانیزم‌های دفاعی رشدیافته در مادران (ناشنوا) در مقایسه با پدران (ناشنوا و ناتوان هوشی) بیشتر است (۰٫۰۰۱≥p). همچنین بین والدین با کودک کم‌توان هوشی و ناشنوا برحسب جنسیت در استفاده از مکانیزم‌های دفاعی رشدنیافته و روان‌آزرده تفاوت وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود با شناسایی مکانیزم‌های دفاعی والدین کودکان استثنایی، زمینه برای اثربخشی بُعد روان‌شناختی مداخلات آموزشی فراهم آید.