هدف: اختلال وسواس خواندن و نوشتن نوعی وسواس عملی است که مشخصهٔ عمدهٔ آن بازخوانی و بازنویسی است. پژوهش حاضر بهمنظور بررسی میزان شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن و رابطهٔ آن با متغیرهای جمعیتشناختی دانشآموزان دبیرستانی انجام شد.
روشبررسی: این پژوهش بهصورت مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعهٔ آماری این پژوهش تمامی دانشآموزان دبیرستانی شهرستان بابل در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بودند، از این تعداد ۳۹۸ دانشآموز با استفاده از روش نمونهگیری طبقهای نسبتی انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در این مطالعه مقیاس وسواس خواندن و نوشتن (امامقلیزاده، ۱۳۹۶) و پرسشنامهٔ جمعیتشناختی بود. دادههای پژوهش، با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آزمون کای دو در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ تجزیهوتحلیل شد. همچنین سطح معناداری ۰٫۰۵>p در نظر گرفته شد.
یافتهها: شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن در بین دانشآموزان ۲۱٫۶۰٪ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۲۵٫۷۳- ۱۷٫۴۸٪) بود. میزان شیوع در بین پسران ۲۰٫۵۲٪ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۲۵٫۸۶- ۱۵٫۱۸٪) و دختران ۲۳٫۰۸٪ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۲۹٫۵۶- ۱۶٫۵۹٪) به دست آمد. بین تحصیلات پدر، تحصیلات مادر، جنس، ترتیب تولد، محل سکونت با وسواس خواندن و نوشتن رابطه معناداری به دست نیامد؛ اما رابطه بین پایه تحصیلی (۰٫۰۲۴=p) و سن (۰٫۰۲۴=p) با وسواس خواندن و نوشتن دانشآموزان معنادار بود.
نتیجهگیری: شیوع علائم وسواس خواندن و نوشتن در بین دانشآموزان بالا بوده (۲۱٫۶۰ ٪) و لزوم توجه مسئولین برای طراحی فعالیتهای پیشگیرانه و درمانی در سطح مدارس را آشکار میسازد.