زمینه و هدف: هم‌اکنون بیش از نیمی از مردم جهان دوزبانه یا چندزبانه هستند و در جامعهٔ امروز دوزبانگی قاعده شناخته می‌شود نه استثنا. محیط دوزبانه تأثیر عمیقی بر رشد زبانی و شناختی و اجتماعی افراد می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر وضعیت هم‌ریشگی بر توانایی‌هایی نامیدن افراد دوزبانه و درنهایت رسیدن به مدل یا فرضیه‌ای بود که بازیابی واژگان در افراد دوزبانه را تبیین کند.
روش‌بررسی: این مطالعه یک پژوهش توصیفی‌تحلیلی بود. جامعهٔ مطالعه‌شدهٔ آن را تمامی افراد دوزبانهٔ کرد-فارس سالم استان کردستان تشکیل دادند. نمونه‌گیری به‌‌صورت دردسترس انجام شد. افراد پس از پرکردن پرسشنامهٔ مربوط به مهارت و تجربهٔ زبانی، نسخهٔ اصلی آزمون نامیدن تصاویر افعال فارسی را با استفاده از نرم‌افزار DMDX، در دو زبان کردی و فارسی، با فاصلهٔ زمانی هفت روز انجام دادند. جهت تجزیه‌‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی‌زوجی، تی‌مستقل، همبستگی پیرسون و اسپیرمن و نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد در افراد دوزبانه، سرعت و صحت نامیدن افعال هم‌ریشه به‌طور معناداری بیشتر از افعال غیرهم‌ریشه در هر دو زبان بوده و متغیرهای سن و جنسیت و سطح تحصیلات در برخی جنبه‌ها می‌توانند بر توانمندی نامیدن، تأثیر مستقیم یا عکس داشته باشند. براساس یافته‌ها، تفاوت معناداری بین صحت نامیدن افعال هم‌ریشه و غیرهم‌ریشهٔ زبان اول (۰٫۰۰۱>p) و صحت نامیدن افعال غیرهم‌ریشه بین زبان اول و دوم (۰٫۰۰۱>p) مشاهده شد. همچنین ارتباط معناداری بین سطح تحصیلات و صحت نامیدن افعال غیرهم‌ریشهٔ زبان دوم وجود داشت (۰٫۰۰۲=p). مقایسهٔ متغیرهای سرعت و صحت نامیدن نیز در دو گروه زن و مرد، تفاوت معناداری را بین دو گروه در صحت نامیدن افعال غیرهم‌ریشهٔ زبان اول (۰٫۰۰۳=p) و زبان دوم (۰٫۰۰۱>p) نشان داد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت وضعیت هم‌ریشگی و شباهت‌های واج‌شناختی می‌تواند بر توانمندی نامیدن کلمات در افراد دوزبانه تأثیرگذار باشد. همچنین طبق نتایج، مدل فعال‌سازی آبشاری به‌خوبی می‌تواند بازیابی واژه در افراد دوزبانه را تبیین کند.
