BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2067-fa.html
، محمود جاجرمی* 2، مهدی قاسمی مطلق2
2- گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی
زمینه و هدف: مشکلات جانبازان در زندگی روزمره تأثیر زیادی بر خانواده و به‌خصوص همسر آن‌ها دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی همسران جانبازان شهرستان ساری انجام شد.
روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه گواه به‌همراه پیگیری 45 روزه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی همسران جانبازان مراجعه‌کننده به کلینیک مشاورهٔ شاهد به تعداد ۱۲۰نفر، تشکیل دادند. سی نفر از همسران جانبازان براساس معیارهای ورود به مطالعه و خروج از آن انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند (هر گروه پانزده نفر). گروه آزمایش طی هشت جلسهٔ نوددقیقه‌ای به‌صورت هفتگی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه مداخله‌ای ارائه نشد. شرکت‌‌کنندگان، مقیاس بهزیستی روان‌شناختی ریف (ریف، ۱۹۸۹) و مقیاس امیدواری (میلر و پاورز، ۱۹۸۸) را در سه نوبت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ انجام شد. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، اثرهای زمان، گروه و تعامل بین زمان و گروه بر متغیرهای امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). همچنین در گروه آزمایش، میانگین نمرات متغیرهای امیدواری و بهزیستی روان‌شناختی، در مراحل پس‌آزمون و پیگیری بیشتر از پیش‌آزمون بود و تفاوت معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p). تفاوت معناداری بین دو مرحلهٔ پس‌آزمون و پیگیری در متغیرهای امیدواری (۰٫۴۹۵=p) و بهزیستی روان‌شناختی (۰٫۳۸۶=p) مشاهده نشد که نتایج، ماندگاری اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد را در مرحلهٔ پیگیری برای هر دو متغیر در گروه آزمایش نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد رویکرد درمانی مناسبی برای افزایش امید و بهبود بهزیستی روان‌شناختی همسران افراد جانباز است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
