زمینه و هدف: واژینیسموس از شدیدترین کژکاریهای جنسی در زنان است که اثرات روانشناختی زیادی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی پویشی-تجربی تسریعشده بر اضطراب، سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی جنسی در زنان مبتلا به واژینیسموس انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان مبتلا به اختلال واژینیسموس مراجعهکننده به کلینیکهای رواندرمانی تهران در فاصلهٔ تیر تا شهریور ۱۳۹۸ تشکیل دادند. نمونهٔ پژوهش، افراد واجد شرایط و داوطلب بودند که بهصورت تصادفی در گروه گواه و گروه آزمایش قرار گرفتند. حجم نمونه برای هر گروه ده نفر در نظر گرفته شد. گردآوری دادهها در پیشآزمون و پسآزمون و برای هر دو گروه، با استفاده از پرسشنامۀ کیفیت جنسی زنان (سایموندس و همکاران، ۲۰۰۵)، سیاهۀ اضطراب بک (بک و همکاران، ۱۹۸۸) و مقیاس سازگاری زناشویی (اپت و هرلبرت، ۱۹۹۲) انجام پذیرفت. گروه آزمایش مداخلهٔ دوازدهجلسهای را با رویکرد رواندرمانی پویشی-تجربی تسریعشده دریافت کرد و برای گروه گواه در این مدت هیچگونه مداخلهٔ روانشناختی ارائه نشد. دادهها با استفاده از آزمون آماری تی مقایسهٔ میانگینهای دو گروه مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۵ و با درنظرگرفتن سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، بین گروه گواه و گروه آزمایش در متغیرهای سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی جنسی تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱>p)؛ اما در متغیر اضطراب تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (۰٫۳۵۲=p). همچنین براساس شاخص اندازۀ اثر، ۵۹ و ۴۷درصد از تغییرات نمرات متغیرهای سازگاری زناشویی و کیفیت زندگی جنسی دو گروه در اثر اعمال متغیر مستقل بود.
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش بر اثربخشی رویکرد رواندرمانی پویشی-تجربی تسریعشده در بهبود سازگاری و کیفیت زندگی جنسی زنان مبتلا به واژینیسموس تأکید دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |