جلد 12 - شماره سال ۱۴۰۱
جلد (12): 163 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahmani F, Sohrabi Smrud F, Asadzadeh H, Nasrollahi B. Investigating the Effectiveness of Positive Thinking Group Therapy on Alexithymia, Resilience, and Mental Well-Being of Divorced Women. MEJDS 2022; 12 :163-163
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2175-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2175-fa.html
رحمانی فاطمه، سهرابی اسمرود فرامرز، اسدزاده حسن، نصراللهی بیتا. بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مثبت‌نگر بر ناگویی خُلقی، تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه. مجله مطالعات ناتوانی. 1401; 12 () :163-163
فاطمه رحمانی1 
، فرامرز سهرابی اسمرود* 2، حسن اسدزاده3 ، بیتا نصراللهی4
، فرامرز سهرابی اسمرود* 2، حسن اسدزاده3 ، بیتا نصراللهی4
1- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
2- استاد گروه روانشناسی بالینی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
3- دانشیار گروه روانشناسی تربیتی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
4- استادیار گروه روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
2- استاد گروه روانشناسی بالینی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
3- دانشیار گروه روانشناسی تربیتی دانشکدهٔ روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تهران، تهران، ایران
4- استادیار گروه روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
چکیده: (927 مشاهده)
زمینه و هدف: زنان مطلقه از اقشار بسیار آسیب‌پذیر جامعه به‌شمار می‌روند که با مسائل و مشکلات روحی‌روانی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مثبت‌نگر بر ناگویی خُلقی، تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه بود.
روش‌بررسی: این پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان مطلقه مراجعه‌کننده به سازمان بهزیستی استان تهران در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۸ به تعداد ۲۶۳ نفر تشکیل دادند. از بین آن‌ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنی‌های دو گروه، مقیاس ناگویی خُلقی تورنتو (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴)، مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس بهزیستی ذهنی (کییز و ماگیارمو، ۲۰۰۳) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. برای گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسه مداخلهٔ گروه‌درمانی مثبت‌نگر ارائه شد؛ درحالی‌که در طول این مدت گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SSPS نسخهٔ ۲۴ تحلیل شد. سطح معنا‌داری برای همهٔ آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، گروه‌درمانی مثبت‌نگر موجب کاهش ناگویی خُلقی زنان مطلقه در گروه آزمایش شد (۰٫۰۰۱>p) و تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی آن‌ها را ارتقا بخشید (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش نتیجه‌گیری می‌شود، برای کاهش ناگویی خُلقی و افزایش تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه می‌توان از گروه‌درمانی مثبت‌نگر استفاده کرد.
روش‌بررسی: این پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان مطلقه مراجعه‌کننده به سازمان بهزیستی استان تهران در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۸ به تعداد ۲۶۳ نفر تشکیل دادند. از بین آن‌ها سی نفر داوطلب واجد شرایط به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنی‌های دو گروه، مقیاس ناگویی خُلقی تورنتو (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴)، مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس بهزیستی ذهنی (کییز و ماگیارمو، ۲۰۰۳) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. برای گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسه مداخلهٔ گروه‌درمانی مثبت‌نگر ارائه شد؛ درحالی‌که در طول این مدت گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SSPS نسخهٔ ۲۴ تحلیل شد. سطح معنا‌داری برای همهٔ آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، گروه‌درمانی مثبت‌نگر موجب کاهش ناگویی خُلقی زنان مطلقه در گروه آزمایش شد (۰٫۰۰۱>p) و تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی آن‌ها را ارتقا بخشید (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌های پژوهش نتیجه‌گیری می‌شود، برای کاهش ناگویی خُلقی و افزایش تاب‌آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه می‌توان از گروه‌درمانی مثبت‌نگر استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
فهرست منابع
1. Leys C, Arnal C, Kotsou I, Van Hecke E, Fossion P. Pre-eminence of parental conflicts over parental divorce regarding the evolution of depressive and anxiety symptoms among children during adulthood. J Trauma Dissociation. 2020;4(1):100102. [DOI]
2. Aslanifar E. Comparison of the effectiveness of positivist group therapy and Adler group therapy on improving resilience and self-esteem of divorced women [PhD Thesis, General Psychology]. [Tehran, Iran]: Islamic Azad University Science and Research Branch Tehran; 2016. [Persian]
3. Yao Z, Xuan Y, Zhu X. Effect of experience information on emotional word processing in alexithymia. J Affect Disord. 2019;259:251–8. [DOI]
4. Edwards ER, Shivaji S, Micek A, Wupperman P. Distinguishing alexithymia and emotion differentiation conceptualizations through linguistic analysis. Pers Individ Dif. 2020;157:109801. [DOI]
5. Hahn AM, Simons RM, Simons JS, Welker LE. Prediction of verbal and physical aggression among young adults: a path analysis of alexithymia, impulsivity, and aggression. Psychiatry Res. 2019;273:653–6. [DOI]
6. Goerlich KS. The multifaceted nature of alexithymia- a neuroscientific perspective. Front Psychol. 2018;9:1614. [DOI]
7. Alvord MK, Grados JJ. Enhancing resilience in children: a proactive approach. Professional Psychology: Research and Practice. 2005;36(3):238–45. [DOI]
8. Valizade S. Moghayese tabavari, negarani va salamat ravan dar zanan motallaghe va zanan mota’ahhel [Comparison of resilience, anxiety and mental health in divorced women and married women] [Thesis for MSc]. [Guilan, Iran]: Faculty of Literature and Humanities, Islamic Azad University of Gilan; 2015. [Persian]
9. Shin SH, Vogel DL. The effect of psychological interventions on resiliency and interpersonal sensitivity children of divorce. Journal of Clinical Nursing. 2016;19:1695–706.
10. Bunga EB, Ayu Eka NG, Hutasoit EO. Relationship between burnout and resilience of nurses at a private hospital in Indonesia. In: The 2nd International Conference of Indonesian National Nurses Association [Internet]. Pelita Harapan University; 2020.
11. Cilar L, Barr O, Štiglic G, Pajnkihar M. Mental well-being among nursing students in Slovenia and Northern Ireland: a survey. Nurse Educ Pract. 2019;39:130–5. [DOI]
12. Fan X, Lu M. Testing the effect of perceived social support on left-behind children’s mental well-being in mainland China: the mediation role of resilience. Child Youth Serv Rev. 2020;109:104–16. [DOI]
13. George LS, Maciejewski PK, Epstein AS, Shen M, Prigerson HG. Advanced cancer patients’ changes in accurate prognostic understanding and their psychological well-being. J Pain Symptom Manag. 2020;59(5):983–9. [DOI]
14. Azemi K, Shehni Yailagh M, Gravand Y. Challenges of smart life: the role of psychological well-being and mental health in predicting cell phone addiction of adolescents. Depiction of Health. 2019;10(3):197–207. [Persian]
15. Zollars I, Poirier TI, Pailden J. Effects of mindfulness meditation on mindfulness, mental well-being, and perceived stress. Curr Pharm Teach Learn. 2019;11(10):1022–8. [DOI]
16. Hajikaram A, Ghamari M, Amiri Majd M. Comparison between the effects of group-based acceptance and commitment therapy and group-based reality therapy on work-family conflict & psychological well-being of married female staffs. Scientific Journal of Kurdistan University of Medical Sciences. 2019;24(3):20–33. [Persian] [DOI]
17. Hayes-Skelton SA, Lee CS, Changes in decentering across cognitive behavioral group therapy for social anxiety disorder. Behav Ther. 2018;49(55):809–22. [DOI]
18. Corey G. Groups: process and practice. Bahari S, Randjgar B, Mirhashemi M, Naghshbandi S. (Persian translator). Tehran: Ravan Publications; 2018. [Persian]
19. Nikoo Moghadam S. Asar bakhshiye amoozeshe maharat haye mosbat andishi dar afsordegi va omid be zendegi dar zanan motallaghe tahte poosheshe behzisti Tehran [The effectiveness of positive thinking skills training in depression and life expectancy in divorced women covered by Tehran Welfare] [Thesis for MSc]. [Tehran, Iran]: Faculty of Educational Sciences and Psychology, Allameh Tabatabai University; 2015. [Persian]
20. Seligman MEP, Steen TA, Park N, Peterson C. Positive psychology progress: empirical validation of interventions. Am Psychol. 2005;60(5):410–21. [DOI]
21. Delavar A. Educational and psychological research. Tehran: Virayesh Pub; 2019. [Persian]
22. Bagby RM, Parker JDA, Taylor GJ. The twenty-item Toronto Alexithymia scale—I. Item selection and cross-validation of the factor structure. J Psychosom Res. 1994;38(1):23–32. [DOI]
23. Connor KM, Davidson JRT. Development of a new resilience scale: the Connor-Davidson Resilience Scale (CD-RISC). Depress Anxiety. 2003;18(2):76–82. [DOI]
24. Keyes CLM, Magyar-Moe JL. The measurement and utility of adult subjective well-being. In: Lopez SJ, Snyder CR; editors. Positive psychological assessment: a handbook of models and measures. Washington: American Psychological Association; 2003. [DOI]
25. Khodabakhsh MR, Kiani F. The mediator role of emotion regulation difficulties in relationship between alexithymia and disordered eating behaviors among students Allameh Tabataba’i University, Iran. Qom Univ Med Sci. 2016;10(2):44–51. [Persian] [Article]
26. Narimani M, Bakhshayesh R. The effectiveness of acceptance/ commitment training on the psychological well-being, emotional and marital satisfaction in divorce. Journal of Counseling Research. 2015;13(52):108–23. [Persian] [Article]
27. Seligman MEP, Rashid T, Parks AC. Positive psychotherapy. Am Psychol. 2006;61(8):774–88. [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
