BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2438-fa.html
2- گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر
زمینه و هدف: سازگاری زناشویی هدفی عالی در تحقق خانواده‌ای مطلوب است و به‌عنوان عاملی اساسی در سلامت و توسعهٔ اعضای خانواده عمل می‌کند؛ بنابراین هدف مطالعهٔ حاضر تعیین اندازه‌اثر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکنترلی در سازگاری زناشویی کارکنان متأهل بیمارستان ثامن‌الائمه مشهد بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری مطالعه، شامل تمامی کارکنان متأهل بیمارستان ثامن‌الائمهٔ مشهد در مهرماه سال ۱۳۹۸ بود که از بین افراد داوطلب واجد شرایط ۱۸۱ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسش‌نامهٔ پذیرش و عمل ویرایش دوم بوند و همکاران (۲۰۱۱)، خودکنترلی تانجنی و همکاران (۲۰۰۴) و سازگاری زناشویی لاک و والاس (۱۹۵۹)توسط ایشان تکمیل شد. داده‌ها نیز از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در سطح معنا‌داری ۰۵/۰=α با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین انعطاف‌پذیری روان‌شناختی با سازگاری زناشویی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۴۵۷=r)، بین خودکنترلی با سازگاری زناشویی (۰٫۰۱۰=p، ۰٫۳۴۵=r) رابطهٔ مستقیم و معنا‌داری وجود دارد. همچنین مقدار ضریب رگرسیونی استانداردشدهٔ (Beta) برای متغیرهای انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۳۷۹=β) و خودکنترلی (۰٫۰۲۵=p، ۰٫۱۶۸=β) بود.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکنترلی، توانایی پیش‌بینی سازگاری زناشویی را دارند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
