BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2526-fa.html
، یحیی یاراحمدی* 1، حمزه احمدیان1 ، مریم اکبری1
چکیده
زمینه و هدف: اختلال سلوک به‌عنوان اختلالی در دوران کودکی با مجموعه‌ای از رفتارهای منفی مشخص می‌شود که کودکان دربرابر بزرگسالان یا هر فرد دیگری نشان می‌دهند. این افراد دارای مشکلات عاطفی و رفتاری هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش طرح‌واره‌های ناسازگار و دشواری در تنظیم هیجان در پیش‌بینی اختلال سلوک نوجوانی انجام شد.
روش‌‌بررسی: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ٔ آماری را تمامی نوجوانان ۱۱تا۱۸سالۀ مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌شناختی همدان در سال ۹۸-۱۳۹۷ تشکیل دادند. سیصد نفر از این افراد با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و به فرم کوتاه پرسش‌نامۀ طرح‌وارۀ یانگ (یانگ، ۱۹۹۸) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) و سیاهۀ رفتاری کودک (آخنباخ و رسکولار، ۲۰۰۱) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۲ استفاده شد. سطح معناداری آزمون‌ها ۰٫۰۵ بود.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین طرح‌واره‌های ناسازگار (۰٫۰۱>p، ۰٫۵۱۳=r) و دشواری در تنظیم هیجان (۰٫۰۱>p، ۰٫۵۸۹=r) با اختلال سلوک نوجوانی رابطهٔ معناداری وجود داشت. پیش‌بینی اختلال سلوک نوجوانی براساس طرح‌واره‌های ناسازگار (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۲۳۷=β) و دشواری در تنظیم هیجان (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۱۳۴=β) معنا‌دار بود. همچنین طرح‌واره‌های ناسازگار ۰٫۲۹۲ و دشواری در تنظیم هیجان ۰٫۳۸۳ از واریانس اختلال سلوک نوجوانی را تبیین کردند.
نتیجه‌گیری: طرح‌واره‌های ناسازگار و دشواری در تنظیم هیجان می‌توانند اختلال سلوک نوجوانی را در نوجوانان دارای اختلال سلوک شهر همدان پیش‌بینی کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
