مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

چکیده:
زمینه و هدف: اختلال سلوک به عنوان یک اختلال در دوران کودکی با مجموعه‌ای از رفتارهای منفی که کودکان نسبت به بزرگسالان یا هر فرد دیگری نشان می‌دهند، مشخص می‌گردد. این کودکان اساساً دارای مشکلات عاطفی و رفتاری هستند. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش طرح­واره­های ناسازگار و دشواری در تنظیم هیجان در پیش­بینی اختلال سلوک نوجوانی بود.
مواد و روش­ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان مراجعه کننده به کلینیک­های روان­شناختی همدان در سال 98-1397 که مبتلا به اختلال سلوک بود. تعداد 300 نفر از این افراد با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش­نامه‌های طرح­واره­ Young، دشواری در تنظیم هیجان Graz و Roemer و علایم مرضی کودکان Birshak پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد.  
یافته­ها: میانگین و انحراف استاندارد در متغیرهای طرحواره¬های ناسازگار 12/5 ± 79/15، دشواری در تنظیم هیجان18/16 ± 07/107 و اختلال سلوک نوجوانی 77/10 ± 85/50 بود. نتایج نشان داد که طرح­واره­های ناسازگار و دشواری در تنظیم هیجان قادر به پیش بینی اختلال سلوک نوجوانی می­باشد. طرح­واره­های ناسازگار 292/0و دشواری در تنظیم هیجان 383/0، از واریانس اختلال سلوک نوجوانی را تبیین می­کنند (001/0> P).
نتیجه­گیری: بر اساس نتایج به­دست آمده، به نظر می­رسد با اصلاح طرح­واره­های ناسازگار و افزایش توانایی در تنظیم هیجان می­توان از اختلال سلوک در نوجوانی جلوگیری نمود.
 
 

واژه‌های کلیدی: ­واژه­های کلیدی: طرح­واره­های ناسازگار، دشواری در تنظیم هیجان، اختلال سلوک

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---