مقالات درحال ویرایش
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرشته کتبی* 
1، عاطفه رحمانی2 ، زینب نقی لو2
1، عاطفه رحمانی2 ، زینب نقی لو2
1- دانشگاه فرهنگیا
2- دانشگاه فرهنگیان
2- دانشگاه فرهنگیان
چکیده: (530 مشاهده)
زمینه و هدف: با ورود کرونا به کشور در اواخر سال ۹۸، افراد با بحران شیوع این بیماری جدید، زندگی متفاوت در شرایط قرنطینه و پیامدهای فراوان آن به ویژه آثار روان‌شناختی روبه‌رو شدند. متغیرهای روان شناختی همچون سلامت روان و تاب‌آوری تحصیلی دانشجویان از جمله عوامل روان شناختی در این دوران محسوب می شوند، لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه سلامت روان و تاب‌آوری تحصیلی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در پاندمی کرونا در دانشگاه‌های استان قزوین mouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">[ 1] انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی بود. ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه های قزوین به صورت خوشه ای چند مرحله ای بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ(۱۹۸۹) و پرسش نامه تاب آوری ساموئلز (۲۰۰۴) استفاده شد. داده های پژوهش از طریق آزمون آماری تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار در سلامت روانی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود (۰۳۹/۰:p). همچنین تفاوت بین تاب آوری دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار نیز از نظر آماری معنادار بود (۰۴۸/۰:p). مقدار میانگین سلامت روانی و تاب آوری نیز به ترتیب در گروه دانشجویان ورزشکار ۵۷/۵۱ و ۹۱/۹۱، و در گروه دانشجویان غیر ورزشکار ۶۳/۵۳ و ۰۲/۹۲ به دست آمد.
نتیجه‌گیری: طبق یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نتیجه می گیریم که در دوران اپیدمی کرونا سلامت روانی و تاب آوری دو گروه مورد بررسی، تفاوت داشته و دانشجویان ورزشکار حاضر در تحقیق، سلامت روانی و تاب آوری کمتری نسبت به دانشجویان غیر ورزشکار از خود نشان دادند. با توجه به این نتایج، به نظر می آید محدودیت ها، کاهش یا عدم فعالیت ورزشی دانشجویان ورزشکار در زمان شیوع بیماری و در شرایط قرنطینه، سلامت روانی و تاب آوری این گروه را بیشتر تحت تاثیر قرار داده است.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی بود. ۳۸۴ نفر از دانشجویان دانشگاه های قزوین به صورت خوشه ای چند مرحله ای بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ(۱۹۸۹) و پرسش نامه تاب آوری ساموئلز (۲۰۰۴) استفاده شد. داده های پژوهش از طریق آزمون آماری تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار در سلامت روانی دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود (۰۳۹/۰:p). همچنین تفاوت بین تاب آوری دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار نیز از نظر آماری معنادار بود (۰۴۸/۰:p). مقدار میانگین سلامت روانی و تاب آوری نیز به ترتیب در گروه دانشجویان ورزشکار ۵۷/۵۱ و ۹۱/۹۱، و در گروه دانشجویان غیر ورزشکار ۶۳/۵۳ و ۰۲/۹۲ به دست آمد.
نتیجه‌گیری: طبق یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نتیجه می گیریم که در دوران اپیدمی کرونا سلامت روانی و تاب آوری دو گروه مورد بررسی، تفاوت داشته و دانشجویان ورزشکار حاضر در تحقیق، سلامت روانی و تاب آوری کمتری نسبت به دانشجویان غیر ورزشکار از خود نشان دادند. با توجه به این نتایج، به نظر می آید محدودیت ها، کاهش یا عدم فعالیت ورزشی دانشجویان ورزشکار در زمان شیوع بیماری و در شرایط قرنطینه، سلامت روانی و تاب آوری این گروه را بیشتر تحت تاثیر قرار داده است.
mouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')"> [ 1]در عنوان بیاید
اضافه شد.
اضافه شد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
